|
Marna imitacja człowieka
Marna imitacja człowieka |
Znudziło mi się
ŻYCIE tylko po to,
By zrobić innym na złość,
Żeby pokazać im,
Że jestem silniejsza niż myślą...
G*wno prawda!
Parszywe pozory...
Z każdym wymuszonym uśmiechem,
Z każdym kolejnym
Podniesieniem na siłę głowy -
Rozpadam się na coraz
Drobniejsze kawałeczki,
Tracę resztki człowieczeństwa...
Za każdym razem,
Gdy udaję niezniszczalną -
Staję się coraz zimniejszą
S*ką...
Upadającą ciągle niżej,
Zagubioną w tysiącach masek,
W których świat
Życzył sobie mnie widzieć...
I boję się, że pewnego dnia
Sama zapomnę jak wygląda
Moja prawdziwa twarz...
Że któregoś razu spoglądając w lustro
Krzyknę z przerażeniem:
"Kim jesteś,
Marna imitacjo człowieka?!"
... |
|
.... |
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
Poziomka1331 |
2015.07.10; 00:55:35 |
wigor czy zmyłka... Gdy pisałam tak się właśnie czułam, praktycznie wszystkie moje "wiersze" to jak kartki z pamiętnika... |
wigor |
2015.06.20; 08:19:18 |
Witaj z Zaciszu. Bardzo samokrytycznie się nam przedstawiłaś, ale to zmyłka, prawda? PLUS z pozdrowieniami ;-)
http://demotywatory.pl//uploads/201005/1275224676_by_Huberto88_600.jpg |
|
|