Liceum

Liceum Pewnego razu na biologii w liceum nauczycielka wyciągnęła z kantorka zakurzonego, wypchanego dziobaka przykręconego do deseczki, jak do krojenia szczypiorku a ja zamarłem, gdyż byłem pewien, że wraz z tym zakurzonym, wypchanym dziwadłem Australia straciła ostatniego ze swoich wielkich synów, zużytego na biologiczne rekwizyty. O, jak bardzo nie mogła cię znieść twoja matka, dziobaku, że odsprzedała cię za bezcen do tego muzeum osobliwości, jakim było moje liceum ogólnokształcące w czasach, gdy tam uczęszczałem. Parę dni temu mijałem te szacowne mury, wspominałem wszystkie wymarłe gatunki, widziałem młodzież w t-shirtach w deskorolki, czmychającą na fajki, albo na pociąg, tak czy owak - dym! A z uczących się dzieciaków zauważyłem jedynie płaskorzeźby amorków, jak studiują jakąś księgę, już na zawsze, inne z ekierką i czymś tam jeszcze. Młodzież wracała do domu a amorki zostały w miejscu, jakby to odwieczne zakuwanie było rodzajem progresu, kamiennym więzieniem, święcie w to wierzę. Coś w tym jest! Bo jak długo można studiować coś nie do ogarnięcia, nawet przez te cholerne amorki? Zostawiam więc te szacowne mury wracając myślami do poczciwego dziobaka, może przynajmniej on w końcu odważy się rozmnożyć, wśród zakamarków biologicznej kanciapy, gdzie w ciszy zapładnia zakurzonym wzrokiem kolejne wypchane stworzenia, jakby wciąż było mu mało tego międzygatunkowego miksu, którym pozostanie, jak te amorki z licealnych murów już na zawsze.

Napisz do autora « poprzedni ( 108 / 565) następny » Konik polny dodany: 2018-10-16, 23:23:44 typ: inne wyświetleń (122) głosuj (6)

Erwin	2018.10.17; 15:26:33
:-) Dobry materiał na poezję, bo życie to jest poezja... Podobno. Pzdr +

Konik polny

2018.10.17; 12:22:53

Dziękuję za komentarze. Może, Szymonie faktycznie trochę przegadany. Może trochę się waham, co właściwie jest tematem wiersza? Może trzeba było zostawić, jako dwa wiersze? (które połączyłem). To wszystko przez wspomnienia, które wciąż budzą we mnie silne emocje, w ogóle temat szkolnictwa (nie jestem nauczycielem). Moje L.O. było specyficzne, mieszane wspomnienia. Dziobak istniał naprawdę. Ciekawe, czy wciąż? Amorki też wciąż są. Dzięki i pozdrawiam!

Podlasianin	2018.10.17; 09:30:51
Bogi wiedzą, co jest lepsze - system szkolenia za naszych czasów, ze zgrzebnym wyposażeniem szkół, czy też współczesna - wielokroć reformowana - edukacja ? Pozdrawiam +

kosta.woj	2018.10.17; 09:22:28
a mnie się podobała ta historia bo mimo że nie pisana wierszem poezja w nie dalej tkwi pozdrawiam

tomekwasilewski	2018.10.17; 07:22:08
Miło powspominać...może już czas uwolnić dziobaka. Pozdrawiam:)))))

niteczka	2018.10.16; 23:37:10
kurcze.... wciągnęłam się w tę historię dziobakowego tworu:) pozdrawiam serdecznie:)