.Kromka chleba

.Kromka chleba Kromka chleba Leżała kromka chleba na ulicy Koty ją lizały, nadgryzały ptaki Raz schylił się nad nią Przechodzień nieznany. Podniósł z ziemi chleb, przytulił do ust Pocałunkiem szczerym, dziękował za cud I ze smakiem zjadł, tak był wygłodzony. Oblizał się spojrzał, czy aby w około Nie znajdzie się jeszcze choć kruszyna chleba Może być i brudna aby to był chleb Głód chce zaspokoić chociaż samym chlebem. Leżała kromka chleba na ulicy Koty ją lizały, nadgryzały ptaki Raz schylił się nad nią Przechodzień nieznany. Podniósł z ziemi chleb, przytulił do ust Pocałunkiem szczerym, dziękował za cud I ze smakiem zjadł, tak był wygłodzony. Oblizał się spojrzał, czy aby w około Nie znajdzie się jeszcze choć kruszyna chleba Może być i brudna aby to był chleb Głód chce zaspokoić chociaż samym chlebem.

Napisz do autora « poprzedni ( 182 / 207) następny » józef dodany: 2016-02-17, 15:49:52 typ: życie wyświetleń (674) głosuj (230)

Odyseja	2016.02.17; 21:20:40
lepiej nie zostawię komentarza- BEZ KOMENTARZA

kaja-maja	2016.02.17; 19:02:06
jedni chleba pragną inni go wyrzucają choć raz też wyrzuciłam bo w smaku chleb nie przypominał chleba nawet pies nie chciał go jeść taki to był kwas w:)

wigor	2016.02.17; 18:36:08
http://demotywatory.pl//uploads/201403/1395596680_rovhp2_600.jpg Gdyby tak chleb chciał podwajać swoją objętość jak zrobił to Twój wiersz... PLUS z pozdrowieniami ;-))

Anna z	2016.02.17; 18:21:07
Oby zawsze był chleb. Pozdrawiam z plusem