|
Kołnierzyk
Kołnierzyk |
biały kołnierzyk uszyty
w ciszy rodzinnego domu
śmiałe pogwizdywanie czajnika
trzask palącego się ognia
obraz kamienia na zielonej łące
poszarpana wiatrem woda jeziorka
poruszam się w zwolnionym tempie
przybieram barwy kolejnych pór roku
nastrój moich myśli
determinuje kolorystykę serca
liść brzozy lśni barwą
która tak blisko moich oczu
jabłka zastygły w czerwieni miłości
skryte przed światem ślady żłobień
dym z komina
w nim zapach pieczonych ziemniaków
dojrzały słonecznik
to prawdziwy raj dla nadziei
wszystko jak dawniej…
ten sam motyl oprawiony w słoneczne ciepło
tylko październik otwiera przede mną swoje horyzonty
tak doskonale wgrywa się we mnie nicią babiego lata
a serce patrzy wciąż z wielkim głodem na życie
wystarczy uwierzyć że na jesiennej łące
można zbierać srebrne dzwonki |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
Pseudo-Geliusz |
2023.01.27; 22:09:45 |
Chociaż na kuchni się nie znam, to jednak polecam jeszcze porady kulinarne św. Hildegardy ( 1098 - 1179 ).
Plus. Miłego wieczoru. |
fenixferrum |
2023.01.27; 20:43:34 |
Piękny jesienny pejzaż, też go w sobie noszę ... jeszcze, oby jak najdłużej
Ładna, nostalgiczna poezja. |
|
|