|
Kobieta
Kobieta |
Kroczkami małymi ode mnie ucieka
to znów chcę bym dotknął, lecz słów się moich boi
i chowa swe lica kiedy ogniem płonie
to znów lodowata -cała "dla mnie" stoi
i kusi w półmroku księżyca poświatą
to znów wstydzi się/ łaje: "ach. To nie przystoi"
i w strachu dziewczęcym zasłania się tatą
gdy w końcu w swą nagość dojrzałą się zbroi
i drży nieporadnie w uścisku lubieżnym
choć wie doskonale, że moją jest panią
to ona wciąż włada orężem najcięższym
i człek nie wie żaden, czy bies to, czy anioł
to od jej kaprysu; kobiecej natury
zależy czy dumę mą męską połechce
i tak zwabionym zapachem jej skóry
walczyć z nią dłużej nie umiem i...
nie chcę |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
mmmagda |
2017.11.07; 17:47:44 |
odnaleźć sens w tym pomieszaniu i czerpać garściami |
lucja.haluch |
2017.10.26; 21:59:55 |
Bierz.. natura tak chce... Super wiersz..
POzdrawiam cieplutko.... |
|
|