|
klaus
klaus |
czas plastikowej iluzji
złudy szczęścia
w czerwonym uniformie
świat chce dziś wierzyć w kuglarza
który każe nazywać się świętym
jeśli byłeś grzeczny
nie dostaniesz rózgi
może nowy fantastyczny tablet
nie, raczej chińskie dżinsy z bazaru
a ten rubaszny śmiech
jest z ciebie
a ona
ona wie że niczego nie dostanie
zbyt dużo otrzymała już od życia
dawna smutna dziewczynka
nigdy nie zapomni ręki ojczyma
na ustach, tak by nie było słychać krzyku
i jego pijanych
coraz szybszych oddechów
była prawie szczęśliwa
gdy tylko bił |
|
dedykuję Ingrid
dawnej smutnej dziewczynce |
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
zielonooka |
2013.12.02; 10:03:35 |
Piękny, przejmujący, prawdziwy wiersz. trudna tematyka, którą warto poruszać, by nic nie poszło w zapomnienie. Mam nadzieję, że smutna dziewczynka jakos z tego wyszła-a wychodzi sie z tego bardzo ciężko albo wcale...Dzięki klaus za poswięcenie cząstki siebie aby to opisać, za pochylenie sie nad smutnym losem. |
Duszka |
2013.12.01; 23:13:33 |
"a ona
nigdy nie zapomni..."... ja też - Twojego p r a w d z i w e g o wiersza!
pozdrawiam Cię serdecznie *) |
|
|