Kim jestem

Kim jestem Nie ma tak pięknego i okropnego miejsca, jak te, w którym mieszkamy. Świat gdzie zaufanie to mit, gdzie nie ufasz nawet sobie. Nie poznajemy ludzi, gdzie sami nie poznajemy sie w lustrze. Nauczyliśmy się chodzić, mówić, podejmować decyzje i ponosić ich konsekwencje. Ale czy kiedykolwiek nauczymy się żyć nim to wszystko całkiem przeminie? Tracimy wszystko by budować od nowa w ulepszonej wersji. Zbieramy plony, nie zawsze urodzajnego czasu. Płaczemy nad tym, co nigdy już nie wróci. Cieszymy się z rzeczy bardziej ulotnych niż nieruchoma wskazówka zegara. Świat składa się z pradoksów, o ile sam nim nie jest. Tak wiele zbudowałeś na mieliźnie życia. Nie możesz więc uciekać przed falą codzienności zastanawiając sie kim jesteś. Stawaj sie tym, który postawi dom tam, gdzie inni nie dotarli. Nie jest to wiersz, lecz myśli. Dla wszystkich, którzy w tsk ciężkim momencie życia jak ja, zastanawiają się kim są.

Napisz do autora « poprzedni ( 5 / 5) podpoetka dodany: 2019-02-20, 18:14:34 typ: inne wyświetleń (100) głosuj (2)

Halinka	2019.02.20; 21:40:52
Jesteśmy tacy jacy jesteśmy, jeśli dobrze czujemy się ze sobą, to nie jest źle. Spokojnej nocki