Kiedy wszystko zostało powiedziane, to milczenie

Kiedy wszystko zostało powiedziane, to milczenie pozostaje wszystkim. Umrę ale jeszcze nie dziś. Dzisiaj uratuj mi życie. Po drugiej stronie otchłani jeszcze większa pustka. Bezimienna noc, psy i droga. A sen jedynie potrafi rozrzedzić każdą krew. Ta strumieniem zastygająca na posadzce. Tyle wierszy o tobie i ten pierwszy o mnie. Zapadam się, zatapiam. Miękki, biały tunel otacza mnie ale nie osacza pozostawiając miejsce na oddech. Tylko gdzieniegdzie długie kosmyki włosów spływają po poduszkowych ścianach. Zdrowy wodospad utleniający się pod naporem powietrza i światła. Panie Boże pomóż mi, miałam zły sen. Za oknem zimną nocą strach splątał gałęzie jesiennych drzew i nie chce puścić. Ponad ich szumem płacz, ciemności wyrywa się nieprzerwany skowyt. Słyszysz, to wyroki Pańskie. Jestem. Za futryną klon gubi czerwone liście, ciepłe światło latarni rozprasza noc. Moje okno nie jest granicą, a dobry Bóg strzeże wszystkie swoje dzieci. *** Zapadam się, zatapiam. Miękki, biały tunel otacza mnie ale nie osacza pozostawiając miejsce na oddech. Tylko gdzieniegdzie długie kosmyki włosów spływają po poduszkowych ścianach. Zdrowy wodospad utleniający się pod naporem snu i pragnienia. Panie Boże widziałam miłość, ognista kula wznosząca się ponad powierzchnią ziemi, niczego nie wypalała, niczemu nie groziła. Miała kolor, mieniła się każdą barwą ludzkiej skóry. Wszystko przyjmowała, oddawała wszystko. Jesteś, w pokoju lampka nocna rozpala przednówek świtu, na dywanie kąty i linie rzucone przez cienie mebli tworzą, jakby cierniste przejście i tylko jedno zdanie nie ustępuje myślom; - Na czyje to podobieństwo?

Napisz do autora « poprzedni ( 211 / 229) następny » okno dodany: 2021-11-30, 22:04:40 typ: życie wyświetleń (305) głosuj (146)