|
"Kasztanowy poemat"
"Kasztanowy poemat" |
"Kasztanowy poemat"
Powiadają, że niedaleko pada jabłko od jabłoni
Ale czy kasztan od tego nie stroni?
Droga pani z zieleni zbroja okala dziecię
Do upadku przecie życie cię niesie
Ot lot jaskółczy zbroję uchowa
Na wezwanie brązowego kasztana
Agonia życia w dystansie kolców
Zakorzenić dziecię się nie zdoła
Dusza okalana skorupą nawołuje
Czyż niewystarczająco żałuję?
Nieme krzyki przerywają liście
Oddają swe przeznaczenie pościeli. |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
Boreas |
2016.12.04; 22:57:36 |
Interesujący , pozdrawiam z + |
|
|