Kapitulacja

Kapitulacja Świat się kończy, bo zwariował, to cholernie przykra sprawa. Na całego zafiksował i nikt nie chce go naprawiać. Wszystko tak daleko zaszło, że naprawa nie ma sensu i choć słońce nie wygasło nic już nie jest na swym miejscu. Kròtkowzroczne rozwiązania to uznana wciąż recepta, a cel jeden się wyłania: by kolejny dzień mòc przetrwać. Nasza przyszłość przesądzona, tego faktu nic nie zmieni. Ludzkość patrzy jak on kona, chociaż jeszcze wciąż żyjemy; więc otwòrzmy mocne wino, no i pofolgujmy sobie. Tańcuj chłopcze, tańcz dziewczyno na ludzkości wspòlnym grobie. Póki jeszcze trochę czasu, niechaj dusza się weseli. Winą można tak jak chlebem już zawczasu się podzielić.

Napisz do autora « poprzedni ( 315 / 417) następny » adamm1 dodany: 2021-05-07, 13:31:02 typ: świat wyświetleń (100) głosuj (2)

Nikola	2021.05.07; 21:55:38
Dobry optymistyczny wiersz... Pozdrawiam serdecznie;) (plus)+

adamm1	2021.05.07; 14:01:29
To prawda Wojtku. Z takim zamysłem powstał ten wiersz. To już nie jest nawoływanie do zmiany czy choćby refleksji, to już tylko danie upustu uczuciom.

Wojciech M	2021.05.07; 13:42:35
To wołanie na puszczy, mocno wyrażone, ale nic nie zmieni Dobrego popołudnia Wkradła Ci się literówka w słowie trunki