„ Kajak ”

„ Kajak ” Do wioseł tyłem, z drugiej strony brzegu, w rzece wieczności, gdzie bezmiar wody życia, poetka wiosłuje ku jarzącym chmurom. Często podczas spływu na wieczyste morza opływa przykosy, mielizny życia, lecz ów dzień wybawienia umyka w bezkresie. . Poezja płynie tusz obok, rozchodząc się po brzegach, jak my myślami w nieskończonościach. . Odpycha łopatą , podnosi do przodu, zanurza ponownie i ruchem powrotnym te fale spienione z kajakiem prostuje. Biały łabędź wfrunął w symbol przemijania, rozświetlił wszystko to, co w noc najciemniejsze, pozostały wiersze o nieskończonym pięknie, . gdzieś przeistoczone w inny stan istnienia.

Napisz do autora « poprzedni ( 412 / 505) następny » Katarzyna K. dodany: 2022-08-29, 00:02:00 typ: inne wyświetleń (108) głosuj (5)

Jesień	2022.08.29; 20:29:17
Coś pięknego, chyba większość z nas tak ma , życie to jak spływ kajakiem . Jest wszystko

lucja.haluch	2022.08.29; 14:38:55
Kajakiem po rzece życia... Plus+ Pozdrawiam serdecznie...

Super-Tango	2022.08.29; 12:15:27
Bdb, obrazowy, poruszający, refleksyjny wiersz+) Pozdrawiam serdecznie

andrew	2022.08.29; 08:46:56
Poezja płynie tusz obok, rozchodząc się po brzegach, jak my myślami w nieskonczonosciach. Pozdrawiam, + Miłego dnia

Wojciech M	2022.08.29; 08:42:58
Odebrałem cały wiersz jako metaforę przemijania, fantastyczny Miłego dnia +

Konik polny	2022.08.29; 02:06:18
Miło wspominam swoje wycieczki po jeziorze w kajaku... Dlaczego później nigdy do tego nie wróciłem? Pozdrawiam!