|
Jezioro
Jezioro |
Mężczyzna obramowany w przezroczu szkła
na szyi zawisł mu szal przeciwieństw
snując się przebiegle ogrzewa niedole
zachłanność umarła wraz z błyskiem spojrzenia
pozostał matowy kolor wzajemnych łask
i jęk zamysłu powtarzany niezliczony raz
opadające czerwone kwiaty zdobią jezioro
zasługą zmęczonych od samotności rąk
w miejscu pachnącym wspomnieniami
i perfum co z pamięci nie skradł wiatr
w tym miejscu smak czarnej kawy pozostał
wraz ze słońcem co odsłania pierwszą z gwiazd
a w odbiciu widać tylko jego zamyśloną twarz |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
wiermal |
2009.09.25; 12:34:09 |
Wiersz mądry i obrazowo napisany....+... |
nelly su |
2009.09.25; 11:40:24 |
tak swietny ..
ma cos w sobie ..podoba mi sie
)+ |
jarek jaroszyński |
2009.09.25; 09:38:48 |
...pełen tajemniczości,zmuszający do myślenia,bardzo obrazowy...Twój obraz słowny smiało można przelać na płótno...
Brawo + |
ZENCI |
2009.09.25; 06:14:08 |
Ten współczesny wiersz do mnie przemawia. Nostalgia i tęsknota za mężczyzną znad jeziora oraz pamięć po jego stracie.+. Czy dobrze odczytałem? |
|
|