JESZCZE...

JESZCZE... JESZCZE... Jeszcze są długie cienie drzew, na grzbiecie starej ziemi. Jeszcze nie zbudził ptaków śpiew, spod śniegu stos kamieni. Jeszcze jest zimny promień dnia, na szybach mego okna i ten z północy mroźny wiatr, co trzyma krople w soplach. Jeszcze się serce tuli w płaszcz, od chłodu i nadziei. Jeszcze się w oczach rodzi płacz, żeśmy coś zapomnieli. Ale nie można przecież żyć, tylko weschnieniem wiosny i jak marzyciel ciągle śnić, w cieniu zielonej sosny. Nasza miłość ze skrzydel serc, jest jak kawałek chleba. W tej miłości nie trzeba mieć, wiosny... tylko trochę nieba.

Napisz do autora « poprzedni ( 3 / 756) następny » wiermal dodany: 2009-08-16, 15:01:14 typ: miłość wyświetleń (799) głosuj (72)

TESSA	2015.06.10; 17:56:32
jeszcze mi mało Twoich słów!

kaja-maja	2011.02.08; 22:25:16
pięknie...+

dziadek	2009.08.17; 20:44:49
piękny liryczny wiersz, napisany bez zarzutu+

torpeda	2009.08.16; 20:21:11
...bardzo ciepły liryczny wiersz...+

Chmurka	2009.08.16; 20:13:31
Piękny wiersz... ujmujące uczucia... +

fiołek	2009.08.16; 19:21:17
przepiekna miłość....baśniowa wręcz +

abrawieszcz	2009.08.16; 15:24:56
... +

jarek jaroszyński	2009.08.16; 15:15:10
...piękna ta miłość jak z bajki,tylko o takiej marzyć...i pięknie opisana.Gratuluję+