jesteś moją Itaką

jesteś moją Itaką nigdy we mnie nie umrzesz wiosno błękitnooka nawet na wieku trumny pozostanie woń słodka wszystkich chwil kiedy czułam jak kosmos tchnie zachwytem i karmi mnie ze źródła w którym kulbaczy życie to czego tak pragniemy jak głodne zimą ptaki więc się nie rozstaniemy wyruszam do Itaki czarna woda w czarnej rzece topię oczy a nogami zieleń depczę i próbuję oddech wzmocnić choć uciekło mi powietrze w strony w których mgła tak gęsta jak krew która jadem parzy aż kolory twarzom bledną i spinają gniewem wargi moczę je w tej czarnej wodzie i farbuję na języku by na przekór złej pogodzie kolorami się rozprysnąć nie szkodzi coś mi każe być jak sopel lodu który topnieć nie chce w sercu mrożąc wszystkie krople co odpłynąć chciały w przestrzeń tam gdzie słońce świeci zawsze gdy pochmurny dzień nadchodzi oszukując strofy wiersza że im cieplej tym jest chłodniej więc zastygam i lśnię w mroku kiedy wiatr gwiazdami mrozi coś mi każe być jak sopel kiedy mówisz mi: nie szkodzi . http://bibsy.pl/8WSHqwj2/lennon-o-zyciu http://bibsy.pl/Uv03Q9LX/wlasnie-wtedy-kiedy-juz-nie-dajemy-rady-najlepiej-mozemy-przekonac-sie-o-tym-dla-kogo-tak-naprawde-jestesmy-wazni

Napisz do autora « poprzedni ( 1783 / 3184) następny » TESSA dodany: 2019-04-05, 06:39:13 typ: inne wyświetleń (149) głosuj (11)

wigor	2019.04.05; 15:22:04
Ciekawie. Pozdrawiam weekendowo ;-) +

stokrotka33	2019.04.05; 15:12:57
Pięknie Teresko. Pozdrawiam Cię cieplutko.

wiewióra	2019.04.05; 14:36:10
by na przekór złej pogodzie kolorami się rozprysnąć

lucja.haluch	2019.04.05; 13:32:39
Jak zwykle czytam z zachwytem...Plus+ Pozdrawiam...

kosta.woj	2019.04.05; 06:56:34
czym ty karmisz wenę że cię nie opuszcza piszesz pięknie i nie mało czy napoi jej żałujesz bo wciąż jest spragniona wiersz podrzuci i na łożu pragnień kona pozdrawiam