Jesienna villanella

Jesienna villanella Żółte liście, samotność, lecące kasztany. Ten sam nastrój doroczny, takież serca drżenia, w wierszach coraz smutniejszych ten sam temat zgrany. A ja nie chcę, nie mogę, gubić się w lustrzanych, suicydalnie sennych jesiennych natchnieniach; Żółte liście. Samotność. Leżące kasztany rozgniatam samolubnie ciężkimi butami. A ty się dziwisz czemu. Nie chcesz widzieć cienia w wiersza coraz smutniejszych. Znów ten temat zgrany chcesz rozwinąć w rozmowę o miłości taniej, o mnie, o niej, o tobie. Nie mają znaczenia żółte liście, samotność, lecące kasztany. Za późno nam rozmawiać, późno prząść nam plany nicią babiego lata. Niech trwają w marzeniach wiersze coraz smutniejsze, ten sam temat zgrany. Nim na dobre szaruga letni sny zaplami, Nim wyblakną wspomnienia zapomnisz poemat: Żółte liście, samotność, lecące kasztany. Ten wiersz coraz smutniejszy. Ten sam temat zgrany.

Napisz do autora « poprzedni ( 18 / 26) następny » tecklis dodany: 2016-10-08, 21:28:58 typ: inne wyświetleń (198) głosuj (3)

Frank N. Stone	2016.10.09; 19:05:02
Iwonka czepiła się literówki:-D temat nieco banalny, ale kunszt widać. willanellę, to tu niewielu autorów pisało. plus za warsztat serdecznie pozdrawiam

sylen	2016.10.08; 21:42:54
Swietna villanella. Bardzo lubię ten rodzaj poezji☺plus