Jeniec cz V(Aisz)

Jeniec cz V(Aisz) Szumem rzek rwących unoszeni pod lasów śpiewającym dachem szukali miejsca wśród modrzewi by dać odpocząć nogom czasem dzikiej zwierzyny żądne ślepia razili snopem jasnych iskier znów zapadając w senny letarg ponad odludnym uroczyskiem do małej stacji pośród lasów dotarli w końcu późną wiosną gdy tak znajome widmo czasu do granic lęku w nich urosło stąd wagonami pośród drzewa jechali szlakiem po bezkresach nie mogli przecież się spodziewać że gdzieś na stacji podstęp czeka gdy otoczony z każdej strony szukał swej drogi do ucieczki to Aisz dzielnie go obronił wbijając w wroga ostre zęby usłyszał tylko odgłos kroków pod sobą dojrzał mknący pociąg więc zgasił duszy swej niepokój na dach pędzący szybko skacząc po przyjacielu żal pozostał krzykiem wyraził jego tchnienie tuląc w pamięci wierną postać zasłuchał się w wagonu brzmienie przez ośnieżone górskie szlaki lasów sosnowych długie ściany wracał jak Odys do Itaki i stron miłością ukochanych wpatrzony w rozpalone niebo szukał noclegu pośród ciszy by tuż po świcie dnia letniego dotrzeć do miasta przy granicy cdn.

Napisz do autora « poprzedni ( 92 / 1282) następny » Markus55 dodany: 2012-10-06, 18:14:15 typ: życie wyświetleń (543) głosuj (19)

kaja-maja	2012.10.06; 22:55:31
+

wigor	2012.10.06; 20:01:57
Dobrze się czyta, bo ciekawie napisane. PLUS z pozdrowieniami :))

Przechodzień	2012.10.06; 18:27:02
+