Jeniec cz IV-u przyjaciół

Jeniec cz IV-u przyjaciół W mroźnym oddechu białych nocy okryty grubych skór futrami słyszał ich rozmów dziwne głosy co w dal się niosły nad śniegami potem go ciepłych dłoni dotyk przygarnął chwili zapomnieniem kojąc w nim bóle jak narkotyk w dal odsyłając smutku cienie siły odzyskał już po miesiącu i po obozie żwawo chodził gawędząc przy płonącym ogniu do dalszej drogi się sposobił wszak zbiegiem został naznaczony więc musi wkrótce ruszać dalej do małych dzieci i swej żony by zgasić bliskich serc czekanie przyjaciół roześmiane twarze pozdrowił rąk ostatnim gestem w psów ujadaniu,głosów gwarze całował bieli wielką przestrzeń na drogę dostał od nich psa by go ochraniał przed wilkami i czasem z kimś pogadać miał gdy go samotność zacznie trawić jej skroń pożegnał nad granicą słów co rzucały się na usta choć wkoło kwitło myśli tysiąc to dłużej nie potrafił ustać po mokrym śniegu ruszył wolno nie oglądając się za siebie ze zwisającą z ramion torbą z której pachniało drogi chlebem

Napisz do autora « poprzedni ( 596 / 1282) następny » Markus55 dodany: 2018-02-16, 17:27:20 typ: życie wyświetleń (150) głosuj (9)

niteczka	2018.02.16; 23:44:18
Bardzo dobry wiersz Pozdrawiam:)

wigor	2018.02.16; 20:10:54
Dobre opowiadanie. Pozdrawiam ;-) +

roman	2018.02.16; 19:59:37
w ciekawy sposób opisujesz historię +

joanna53	2018.02.16; 19:03:21
śliczny wiersz, przeczytałam z zapartym tchem, pozdrawiam+

Cichy2017	2018.02.16; 19:00:49
Marku malujesz słowem jak Gierymski pędzlem, pięknie :)

Podlasianin	2018.02.16; 18:55:22
Nie muszę Cię przekonywać, że z największą niecierpliwością oczekuję dalszego ciągu historii. Pozdrawiam +

wiewióra	2018.02.16; 18:03:38
Piękna historia , mam nadzieję na kolejne odsłony

lucja.haluch	2018.02.16; 17:31:09
Jak wzruszająco to opisujesz.. Malujesz obrazy i tworzysz niesamowity klimat i scenerię..Plus+ Pozdrawiam serdecznie..