Jamioł

Jamioł Piaszczyste drogi, złoty piach ziemi Unosi się płaszczem w słońcu Pod kopytami puszczonych wolno koni Gdzie pamieć i czas malowały obraz krwią Na płótnie ziemi… Skąd jesteś? Pamiętaj, tak jak to, dokąd zdążasz? Biegnij wraz z wilkami nocą ku żerowi Każdy ma swój cel, by przetrwać Mokre od łez aniołów nieba włosy ziół i traw Które nad ranem urzeczone śpiewem Dadzą się okryć białą chustą By zapach i smak naparów leczył nas od trosk Nikt cię nie widzi…. Wszyscy czują Twoją obecność Oddech wiatru w firankach Zapach świec zgaszonych ręka Twą w mroku Każdy przychodzi nawet po śmierci Dokończyć swoje sprawy Doglądnąć włości, pogładzić zmęczone twarze śpiących Strach w oczach psów, spokój duszy naszych Żywi i umarli Z siół rozrzuconych po całym świecie Pamiętajmy o sobie, w każdy czas Czas życia i śmierci Póki nie staniemy, gdzieś tam wysoko Przychodźmy tam Gdzie nasze serce i tęsknota Przywołuje głos ojców

Napisz do autora « poprzedni ( 110 / 252) następny » Marcin Bartłomiej Olszewski dodany: 2019-11-30, 15:33:06 typ: życie wyświetleń (276) głosuj (154)

jaro	2019.12.01; 00:40:44
Lęk pierwotny jest odczuciem które studzi nasze zapędy czasami...

wiewióra	2019.11.30; 17:00:02
Każdy przychodzi nawet po śmierci dokończyć swoje sprawy Ciekawie napisany wiersz ,zatrzymał