Jako w umyśle,

Jako w umyśle, tak i w tworzonej nim okolicy, coraz mniej widzę ludzkiego jadu. Poza dziećmi, to już nikt nie krzyczy, lśnienie zalewa świat mój kaskadą. Zwyczajnie więcej wciąż norm chromolę, nie mam zamiaru się tu zestarzeć. W nieprzemijanie czas zabrać wolę, potem mu trwałość chwili pokażę. Odkrywam nowe wciąż życia szlaki, gdzie się ciekawość odważnie wkrada. Przestrzeń pospiesznie nadrabia braki, mówiąc mi: "Nie rób nic, tylko siadaj". Witold Tylkowski

Napisz do autora « poprzedni ( 8 / 703) następny » Witold dodany: 2019-11-12, 09:35:42 typ: życie wyświetleń (126) głosuj (10)

niteczka	2019.11.12; 23:21:38
oj żeby to było łatwe... czas w nieprzemijanie zabrać.... a gdzieś ten kres się czai... pozdrawiam nadmorsko:)

adambielicz	2019.11.12; 20:53:35
po pracy działa tylko ćwierć mózgowie))

adambielicz	2019.11.12; 20:52:27
czasem muszę czytać po dwa razy by zrozumieć,ale warto

kaja-maja	2019.11.12; 19:56:59
'I tak, nie mam w planach się zestarzeć.' jak nie wszystkim życie przygniata tak na młodość trzeba sobie zasłużyć bez botoxu co choroby wnosi wystarczy w miłości żyć i przez długie lata młodym być z mocy Boga w:)

Domel	2019.11.12; 15:22:40
W innym wymiarze, spokojnie odkrywać drogi. Ciekawe przesłanie Witoldzie + Pozdrawiam :)

Szymwas	2019.11.12; 12:51:56
Fantastyczny wiersz Pozdrawiam +

lucja.haluch	2019.11.12; 12:22:37
Dobra odskocznia...Plus+ Pozdrawiam serdecznie...

Kama	2019.11.12; 12:11:35
:)+++

jaro	2019.11.12; 11:28:36
Jak w równoległym świecie.+

Wojciech M	2019.11.12; 09:56:02
Bardzo fajny wiersz, z przyjemnością czytałem Dobrego dnia +