jak bliskość

jak bliskość Okruchy lata we włosy wplata wiatr wielkoskrzydły oddechem źrenic odkrywa nici babiego lata barwę wrzosów głębię tajemnic gdy księżyc drży a noc tak senna zaraz świt wstanie a słońce rożkiem światła i cienia użyczy lśnienia swego imienia jesień już idzie odlot przenika krawędzie skrzydeł ptasich muzyka traw co roześmiane witają całkiem nowy poranek. gdzie lasu linia cisza głęboka drzewa kołyszą się w takt wiatru grania aż tyle nut do wyśpiewania gdy spada liść wolno dostojnie w locie dojrzewa barwą bezwonny kwitnie purpurą suchość szeleści dywan usłany słowami pieśni wiem dogonię ją w zachwycie jesień w złocie rozczochraną zakochaną w szepcie drzew mglistolistnych kocham jesień jak twą bliskość

Napisz do autora « poprzedni ( 947 / 1296) następny » Anna z dodany: 2021-09-06, 16:59:14 typ: przyroda wyświetleń (81) głosuj (5)

kmalenka8	2021.09.06; 22:07:44
Wiersz mi się bardzo podoba ale i tak nie polubię jesieni ;))) Pozdrawiam Aniu serdecznie ;)) (plus) ♥

lucja.haluch	2021.09.06; 19:02:53
Zauroczyłaś wierszem... Plus+ Pozdrawiam serdecznie...

Katarzyna K.	2021.09.06; 18:30:13
pięknie ++++++++

JNaszko	2021.09.06; 17:02:29
Tak pięknie się czyta Jurek+++++++++