Ja i mój klon

Ja i mój klon Lustrzane odbicie, kalka osobowości, kopia temperamentu. Odwzorowanie z dokładnością zegara atomowego ciała, duszy, blizn, zmarszczek, a nawet znamienia na lewym ramieniu. W skrócie: duplikat mojej osoby. Co bym mu powiedział? Przecież wszystko wiem o sobie. Ten sam zasób słów, bagaż doświadczeń, wiedzy. Jak by myślał? Czy tak samo, czy inaczej? Co by osiągnął? Gdyby został bogaczem, zazdrościłbym. Mógłbym mu kazać chodzić do szkoły, pracować za mnie, być obecnym gdzieś, gdzie ja bym się nie udał. Ale klona trzeba wyżywić, ubrać, dać pracę, mieszkanie. Piękną żonę może sobie zażyczyć, A jak nie, to się zemści I to okrutnie. Zbije szybę, zrobi napad, A siedział będę ja. Chciałbym być jedyny w swoim rodzaju. Natura wtórności nie lubi. Podobno nic dwa razy się nie zdarza.

Napisz do autora « poprzedni ( 70 / 133) następny » Czarny Kot dodany: 2020-09-22, 18:58:22 typ: inne wyświetleń (105) głosuj (5)

lucja.haluch	2020.09.22; 22:01:36
Najlepiej nie mieć duplikatu, być sobą...Czarnym Kotem...Plus+ Pozdrawiam z uśmiechem...

niteczka	2020.09.22; 21:26:00
Każdy na swój sposób jest inny ... nie znaczy gorszy ... Pozdrawiam nadmorsko :)

Anna z	2020.09.22; 20:52:03
Świetny wiersz, Pozdrawiam+

Nikola	2020.09.22; 20:27:21
Świetny wiersz...każdy jest inny i niepowtarzalny...Pozdrawiam serdecznie:)+

DominikR	2020.09.22; 20:00:55
Najważniejsze jest być sobą, każdy jest niepowtarzalny... Pozdrawiam➕

Wojciech M	2020.09.22; 19:08:24
Też dawno, dawno temu, miałem takie marzenie, ale o jednym mogę Cię zapewnić, jesteś jedyny i niepowtarzalny, super wiersz. Fajnego wieczoru Ci życzę +