Inne spojrzenie

Inne spojrzenie Na­ras­ta krzyk obłędu w mych skro­niach, wzbudzo­ny falą ran i uniesień. Nie uniżę spoj­rzeń skry­wanych do wczo­raj, za nad­to dzi­siaj dum­ny jes­tem. Nie będę skam­lał, to nie Ja, wiesz prze­cież. Nie umiem od­dać pokłonu w podzięce. Ja pragnę więcej. Gdy szczy­ty wspólnie zdo­bywa­ne, mro­zem i słońcem przy­pięte do twarzy, nieby­tem staną się dos­ko­nałym, ni­by ołtarzem. Odejdę.. Nasz czas, głód prag­nień na­syci spo­kojem, świecą się staną wspom­nienia. Będę przy To­bie wciąż uwięziony. Ni­by nadzieja. Wiem, la­ta praw­dy os­pałe, znużone, jak resztki stat­ku rzu­cone na plaże Wiatr Wiatr je osuszy, ciem­ność barwę spa­li, pe­riod swym pal­cem wy­maże Czyż to nie ja w chwi­li uniesienia, gdy sir Czaj­kow­ski swe łabędzie płoszy Nie to tyl­ko wspom­nień, dym się uno­si

Napisz do autora « poprzedni ( 50 / 111) następny » Relsom dodany: 2017-11-08, 00:20:43 typ: inne wyświetleń (169) głosuj (1)

Relsom	2017.11.22; 17:56:24
Tak myślę Beato, że są takie które zamienił bym w dym :). Mała Mi, pozdrawiam.