Impotentuarium

Impotentuarium Kulawą knagę czasem podnosi Ale o loda już się nie prosi Wie, że zwis utracił na pięknie I żadne dziewczę tego nie przełknie Marzy mu się wciąż młoda picza Lecz swym próchnem nic nie zalicza Skrzętnie skrywa swe oblicze Wierszem wciąż wychwala piczę Gdy przed światem się objawi Życia sobie nie poprawi Tak jak pochwa z wiekiem wielka Tak z drąga robi się żelka I kondycja podupada Prącie coraz wolniej wkłada Sam już często nie dochodzi A dziewczynie chce dogodzić Ręka jego tak waleczna Dziś już jest bezużyteczna Pała twarda tak w młodości Teraz słynie już z miękkości Los to straszny jest okrutnie O poranku fiut nie puchnie Lecz wciąż leży zmarnowany Nie jest wcale już kochany (Nie, to nie o mnie wiersz :D)

Napisz do autora « poprzedni ( 25 / 47) następny » Venturion dodany: 2016-08-30, 15:03:38 typ: życie wyświetleń (178) głosuj (1)

adamm1	2016.08.30; 17:15:53
Utwòr ma niewątpliwie formę klasycznego sonetu. Aź się wzruszyłem. Jesteś prawdziwym wieszczem.

Venturion	2016.08.30; 16:06:44
Nakręciłeś mnie na napisanie wiersza ze słowem "chędożyć" :D