|
I płacze.
I płacze. |
Ucieka samotnie przez ciemny las,
by nie zobaczyć słońca.
Po policzkach spływają krwiste łzy,
zabijając ją od środka.
Dziewczyna, niepragnąca już niczego,
bo zawalił się jej cały świat.
Myślami przebiega przez straszną prawdę,
staje, bierze w swoje ręce kwiat..
..i płacze. Cierpienie nie chce jej puścić,
gdy tak w nostalgii serce skrywa.
Żadne marzenie nie może się ziścić!
Ciągle samotność z nią przebywa.
Odchodzi od zmysłów, widzi go żywego
I wie, że to tylko zjawa.
Wie, bo przecież nie ma już jedynego!
A on do końca, będzie się jej objawiać. |
|
Dla wszystkich samotnych i tęskniących. |
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
EnigmatycznyDuszek |
2009.04.14; 13:30:18 |
zabiłaś mnie tym wierszem , początek kiedyś spisała bym sama o sobie.... ale i z tą zjawą do tego też mogłabym się przyznać bo kiedyś straciłam kogoś ważnego ale i też w metaforę mogłabym ubrać czyjąś postać jako zjawa. pięknie. choć dawne wspomnienia od wczoraj nie dają mi normalnie żyć ten wiersz też je przywołał ale właśnie taka powinna być poezja coś dawać, coś budzić więc Twój wiersz spisał rolę w 100% |
MLoda_Róża |
2009.04.14; 11:30:22 |
eh czyli dedykacja również dla mnie :( + |
|
|