Hymn do Dadźboga

Hymn do Dadźboga Twym obliczem nasycam swoją duszę, gdy tańczysz z Mokoszą Za twą tarczą kroczę, łzy me uciekają do ciebie, gdy widzę jeno na niebie ciemność za dnia Twym obliczem karmię moje ciało, jakże na drogę radości wstępuje, gdy twe światło na wschodzie ze snu się odradza I jakże wstępuję na drogę niepewności, gdy twe światło na zachodzie w sen ciemności podąża Myśli niezbadane Chorsa przy mnie, gdy ty, Dadźboże, pod innym mianem na szczytach Andów i Appalachów Dadźboże, słoneczny boże żywy, który żyje wespół z naszymi duszami, ręką swą słoneczną nasze dary weź, wzmocnij nimi swe światło, wzmocnij nimi swe ciepło Grudniową porą pokonujesz lęk mroku, czerwcową porą pociechę przynosisz dniem najdłuższym, nocą najkrótszą Dni wszystkich lat wzrastają w tobie, boś bogiem ziemi, której ludzie śpiewają gorzko, kiedy dach nieba w żałobny strój odziany.

Napisz do autora « poprzedni ( 72 / 95) następny » SynPrzedwiecznychBogów dodany: 2019-01-03, 14:02:31 typ: wiara wyświetleń (100) głosuj (1)