|
gęstość
gęstość |
jestem tylko małym pyłkiem
wątku snem co śni się jeszcze
wciąż namiętnie i perfidnie
zagęszczając w krąg powietrze
jestem tylko sumą istnień
własnych jaźni jaźnią jestem
przesiewając przeszłość w przyszłość
zagęszczając nią powietrze
jestem jakbym zawsze była
i znaczyła sobą przestrzeń
w nie-pamięci krążąc siłą
zagęszczając wciąż powietrze
.
tego co człek dusi w sobie
nie ogarnie rozum żaden
a co ma powiedzieć człowiek
jak ma sobie z tym dać radę
jak pogodzić wszystkie myśli
zaplątane w snów potęgę
i zatrzymać życia wyścig
przed niechcianych dróg zakrętem
tego co rozrywa duszę
nie ubierzesz w żadne słowa
tego co człek w sobie dusi
nie ogarnie ludzka mowa
więc przemilczmy serca burzę
niech się snów potęga ziści
bądźmy silni by powtarzać
nie-skończony życia wyścig |
|
. |
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
joanna53 |
2017.01.31; 19:32:55 |
poezja w pełnym tego słowa znaczeniu+
życzę miłego wieczoru |
Boreas |
2017.01.31; 17:43:19 |
Myślę, że spowiedź powszechna przez bohaterkę wiersza da piękny wykwit wierszy Autorki a nikt nie będzie kojarzył bohaterki wiersz z Autorką i to będzie cudne do czytania a na sercu będzie lżej. My zrozumiemy. Pozdrawiam z + |
Anna z |
2017.01.31; 15:10:36 |
U ciebie zawsze jest wiersz. Pozdrawiam serdecznie |
wigor |
2017.01.31; 10:40:05 |
Jak zawsze ciekawie. Pozdrawiam cieplutko ;-) |
da Winczi |
2017.01.31; 00:59:02 |
jestem tylko małą kropką
wątku snem co śni się jeszcze
wciąż namiętnia i rozkoszna
kiedy mnie przeszywasz... dreszczem |
|
|