|
Gdy ostatnia chwila przeminie
Gdy ostatnia chwila przeminie |
Smutek rozbrzmiewa wokół mnie, gdy drogi swe umysłu kieruję do Nawii
W deszczu i słońcu, w śniegu i niebie, w zimnej ziemi i na morzach czuję waszą siłę, jakież to niezwykłe, że przyroda wciąż trwa na przekór kaprysom losu
Ma dusza stęskniona i rozbita lgnie do was, a wy ją wzmacniacie na przekór kaprysom moim
Kiedyś Jawia dotrze we mnie do ostatniego dnia, taki czas nadejdzie, Nawia wypełni mnie ciepłym światłem
Ma dusza stęskniona wieczności, one kiedyś doświadczą bezczasowej jedności. |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
|
|