Wiersze poetów - poetyckie-zacisze.pl ZAPROPONUJ ZMIANĘ W SERWISIE
Logowanie:
Nick:
Hasło:
Zapamiętaj mnie
Odzyskaj hasło
Zarejestruj się
Dostępne opcje:
Strona główna
O serwisie
Regulamin
Zaproponuj zmianę
Indeks wierszy
Ranking autorów
Ranking wierszy
Dodane dziś (7)

Nowi autorzy:
- JoKo
- Yakov
- ummma
- wspanialaPati
więcej...

Ostatnie komentarze:
Z wiatrem
- gośka26
Niewinnie skazany
- lucja.haluch
pomiędzy
- gośka26
stacja XII
- lucja.haluch
więcej...

Dziś napisano 21 komentarzy.

Feniks

Feniks

Czy dam radę narodzić się na nowo?
Czy powstanę jak feniks z popiołów?
Wiem... Upadłem, lecz nie mam siły, by wstać...
Czuję, że tracę grunt pod nogami.
Wyniszczam się.
Żar pali me wnętrzności od środka.
W serce wlewa się jad...
Rozpadam się na miliony kawałków.
Czy zdołasz mnie poskładać na nowo niczym puzle?
Czy zdołasz na nowo tchnąć w me serce nowe życie?
Taki kruchy.
Taki delikatny.
Niczym cienka warstwa lodu.
Rozpadam się.
Me oczy wołają o pomoc.
Uratuj mnie nim będzie za późno.
Uratuj mnie nim rozpadnę się w popiół.
Zostanie ze mnie nic nie znacząca materia.
Skazana na zapomnienie w ciszy, rozpaczy, smutku i samotności.
Ja płonę...
Ugaś mnie strumieniem miłości,
nim płomienie nienawiści doszczętnie mnie pożrą.
Me serce jak spalony węgiel.
Szare i kruche.
Rozpadające się w pył.
Nie pozwól na to, bym uległ rozkładowi.
Ja chcę kochać i być kochany.
Być pielęgnowany jak najpiękniejszy kwiat.
Umacniać się w miłości razem z Tobą,
bo bez Ciebie jestem nikim...
Pyłem na wietrze.
Chcę odrodzić się jak feniks z popiołów.
Jeszcze bardziej piękny i zachwycający.
Tylko wylej choć kroplę swej miłości na mnie.
Błagam....
Nie zostawiaj mnie samego.
Na pastwę losu.
Bądź przy mnie nawet w ostatniej godzinie mego życia.
Nie odchodź....
Bo czym jest ma miłość, gdy nieodwzajemniona?
Pyłem na wietrze.
Wychylam swą główkę z popiołów w nadziei, że mnie zbawisz.
Z błagalnym wzrokiem błagam o przebaczenie.
Nie rozdmuchuj mnie.
Nie chcę żyć bez ciebie.
Me życie jest zależne od Ciebie.
Chcę żyć z Tobą i dla Ciebie.
Odrodzić się na nowo jak feniks z popiołów.
Napisz do autora

« poprzedni ( 38 / 92) następny »

dying_angel

dodany: 2019-02-15, 01:05:18
typ: życie
wyświetleń (124)
głosuj (3)


          -->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.

Sasza 2019.02.15; 10:09:08
To tyko pytanie, czy dasz radę podnieść się jak feniks z popiołów, gdy już upadniesz; tekst jest trudny, ale taki masz styl; pozdrawiam

lucja.haluch 2019.02.15; 09:27:25
Zrób krok, otrząśnij z popiołu i z kwiatem wróć do jej serca..Wiersz dramatyczny Plus+
Pozdrawiam serdecznie...

TESSA 2019.02.15; 07:09:06
Feniks nie jęczy. Feniks powstaje siłą własnej woli...

dying_angel 2019.02.15; 02:30:03
nie nie. to jest cos nowego mojego autorstwa. pozdrawiam.


Wiersze na topie:
1. na znak (30)
2. jest dobrze (30)
3. po sąsiedzku (30)
4. ludzka utopia (30)
5. w intencji manny (30)

Autorzy na topie:
1. TaniecIluzji (446)
2. Jojka (319)
3. darek407 (271)
4. Gregorsko (154)
5. pit (67)
więcej...