Wiersze poetów - poetyckie-zacisze.pl ZAPROPONUJ ZMIANĘ W SERWISIE
Logowanie:
Nick:
Hasło:
Zapamiętaj mnie
Odzyskaj hasło
Zarejestruj się
Dostępne opcje:
Strona główna
O serwisie
Regulamin
Zaproponuj zmianę
Indeks wierszy
Ranking autorów
Ranking wierszy
Dodane dziś (7)

Nowi autorzy:
- JoKo
- Yakov
- ummma
- wspanialaPati
więcej...

Ostatnie komentarze:
Wyszeptane
- Kama
Wyszeptane
- TESSA
stacja XII
- Super-Tango
Niewinnie skazany
- Super-Tango
więcej...

Dziś napisano 25 komentarzy.

Erotyk w setnej oprawie

Erotyk w setnej oprawie

Zygmunt Jan Prusiński


EROTYK W SETNEJ OPRAWIE


Zapalę kadzidełko
niech płynie dymek w swoim kierunku
zamyślę się nad gniazdem jaskółek
które mają gniazdo po sąsiedzku.

Zapalę papierosa
pomyślę co jutro i co pojutrze
i następne dni które wiążę w pętelkę
nauczyłem się tyle w życiu
by nie hamować instynktu.

Odbiorę cię jak damę
specjalnie sukienkę zakładasz
wiesz jak mnie przyciągnąć
twe nogi ucałuję aż do bioder.

Odbiorę całość w łóżku
każda strona będzie obwolutą
książki która powstaje
na zasadzie poetyckich uczuć
- twoje ciało to wspólny poemat!


4.6.2015 - Ustka
Czwartek 9:22


autor ZJP
http://photos.nasza-klasa.pl/54828617/458/other/std/7f4abe347e.jpeg
Napisz do autora

« poprzedni ( 473 / 2716) następny »

zygpru1948

dodany: 2015-06-05, 02:28:14
typ: inne
wyświetleń (825)
głosuj (80)


          -->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.

TESSA 2015.06.05; 11:49:11
życzę Ci realnego erotyku! Zygmuś:)))

zygpru1948 2015.06.05; 04:15:41
1.03.2011 21:40

Kategoria: Kultura



Madryckie ścieżki poezji - Część II


Zygmunt Jan Prusiński



EROTYKI DLA ZYGMUNTA!


Nie zatrzymamy już czasu i dążeń w kierunku zapowiedzianym. Drogowskaz jest już postawiony. Książka się pisze po obydwu stronach, w Madrycie i w Ustce. Marzena złapała rytm, i powiem szczerze że ma trudniejszą rolę, bo musi pod mój wiersz wkomponować swoją lirykę, uczucia, wyobrażenia, emocje i ekspresję. To cudowne zetknięcie się kobiety z mężczyzną, poety z poetką – a do tego, jak trzeba się rozumieć. Powiem szczerze, jeszcze nikt tak o mnie nie napisał, jak Mar Pillado – Canela:

"Jakie to szczęście, Zygmuncie, że umiem pisać wiersze... gdzie ja bym spotkała takiego mężczyznę jak Ty?!
Myślałam, że już więcej nie ma takich - uczuciowych, romantycznych, szarmanckich, ale jednocześnie z dobrze osadzoną nutą męskości."


Mar Canela


Wiersz XIII

Motto:
„Dlaczego poeci są niekochani?
Siwa broda i siwy wąs na portrecie...
A może ty Boże zabraniasz
Dotknąć piękna w kobiecie?"
- Zygmunt Jan Prusiński -


Dlaczego poeci są niekochani?
A jak ma się rzecz
z poetkami?
Co robią całymi dniami?

wspinają się na drzewa wysokie
bliżej nieba siedząc pośród gałęzi
wymyślają strofy o dolce vita
by słodycz spijać mogli poeci...

wplatają dzikie miłosne zaklęcia
we wstążki włosów od złota ciężkie
i kuszą, kuszą zgrabnymi nogami
by wzdychać doń mogli... poeci

wznoszą modlitwy do Boga starego
w kuli szklanej chowają wiersze
piękno czają między nagimi piersiami
by dotknąć go mogli poeci...

______________________________

zygpru1948 2015.06.05; 03:19:03
Leszek Żuliński


Andrzej Krzysztof Waśkiewicz – twórca i stwórca


Andrzej K. Waśkiewicz od samego początku ukierunkował swe zainteresowania na poezję (choć zdarzyło mu się napisać i powieść); nigdy nie zajmował się „całą” literaturą, miał wyraźnie pozaznaczane pola swoich badań, ale mimo swego specialité były one ogromne i w gruncie rzeczy objęły całe minione stulecie, jak wspomniałem, z jego obecną kontynuacją.

Wykroczył także szybko poza sprawy tekstologiczne i historycznoliterackie w stronę socjologii literatury i wielostronnego działania na rzecz środowiska pisarskiego.

Postarajmy się to uporządkować; przede wszystkim pogrupować w nurty, którymi płynęły pracowitość i talent Waśkiewicza.


I.

Po pierwsze, AKW jest historykiem literatury XX wieku. W najpełniejszym tego słowa znaczeniu. Wybrał z niej szczególnie fenomen Awangardy krakowskiej, to wielkie dzieło Tadeusza Peipera i Juliana Przybosia, które – po Norwidzie – jako kolejne odmieniło język poezji do tego stopnia, że w zasadzie odmieniło jej „sposób istnienia”. To była rewolucja, bowiem nowy język to także nowe widzenie świata, jego postrzeganie i wikłanie w intelektualne konteksty. Waśkiewicz był dawniej i jest do dzisiaj wyznawcą Nowego Paradygmatu, czyli wszystkiego, co w literaturze jest jej zakrętem i odnową, nowym modelem i formułą, nowym „formatem mówienia”, bowiem tylko taka poezja, cała literatura, posuwa do przodu świadomość pokoleń i kondycję sztuki. Mówię tu o „przewrocie krakowskim”, ale przecież to był fragment większej całości (dadaizm, futuryzm, surrealizm, kubizm, abstrakcjonizm, formizm itd.), która pchnęła na nowe tory humanizmu epokę (mimo jej totalitarnych anty-humanizmów).

AKW stał się chyba najwybitniejszym w Polsce znawcą Peipera i Przybosia oraz wszelkiej awangardy post-XIX-wiecznej. M.in. trwałym śladem jego pracy pozostają wydania tomów poetyckich Przybosia. Ale też dziesiątki artykułów i komentarzy, m.in.: Rygor i marzenie. Szkice o postaciach trzech awangard (1973), O poezji Juliana Przybosia (1977), W kręgu „Zwrotnicy”. Studia i szkice z dziejów krakowskiej Awangardy (1983), W kręgu futuryzmu i awangardy. Studia i szkice (2003).

Ideał poezji jako Nowego Głosu Sztuki towarzyszył AKW przez ponad cztery dekady aktywnego pisania. Zafascynowanie Awangardą przeniósł na młodą poezję polską. On sam, poeta i krytyk towarzyszący Orientacji Poetyckiej „Hybrydy”, zaczął sekundować pokoleniom wstępującym, był akuszerem nowych roczników, był wyznawcą nowej poezji i jej egzegetą, ponieważ nikt tak jak właśnie AKW nie pojmował wagi i rangi poszukiwania Graala Nowego Słowa. Zwłaszcza lata 70. i to zawzięte, energiczne towarzyszenie Waśkiewicza Nowej Fali i Nowej Prywatności uczyniły zeń krytyka przyjaznego zjawiskom ewolucji i odmładzania sztuki. Zaczął być kronikarzem nowych roczników. Takie książki, jak Modele i formuła. Szkice o młodej poezji lat sześćdziesiątych (1978) czy Ósma dekada. O świadomości poetyckiej „nowych roczników” (1982) to właśnie przykłady „krytyki towarzyszącej” Waśkiewicza.

Stał się – co widać po latach – krytykiem, który spiął początek i koniec XX wieku, który pokazał drogę naszej poezji w tej epoce. Sądzę, że gdybym np. wymyślił Waśkiewiczowi esej pt. Od Przybosia do Pawlaka, to trafiłbym w sedno jego żywiołu badawczego. Wymyślać zresztą nie muszę, taki tekst jest gdzieś przecież wpisany w jego publikacje.

cdn.

zygpru1948 2015.06.05; 02:29:27
Kobieta w Sukience, mój Boże!

http://photos.nasza-klasa.pl/56478737/10806/main/061012b47c.jpeg


Wiersze na topie:
1. "kto sieje wiatr zbiera razy" (30)
2. ***[między nami pole minowe...] (30)
3. w intencji manny (30)
4. jest dobrze (30)
5. [rozebrany ze słów***] (30)

Autorzy na topie:
1. TaniecIluzji (446)
2. Jojka (319)
3. darek407 (271)
4. Gregorsko (154)
5. pit (67)
więcej...