Erotyk ostry jak lot jaskółki

Erotyk ostry jak lot jaskółki Zygmunt Jan Prusiński EROTYK OSTRY JAK LOT JASKÓŁKI Patrycji Witkowskiej Przeglądam twoje ciało delikatnie. Nie porywam się na skały - nie chodzi o zdobywanie względów. W sam raz geometrycznie wskazujesz, gdzie mam się patrzeć Patrycjo. Ale nie mogę zagrać manekina... Dlatego pozwól niech zagrają dzwony, przecież musi być jakiś początek względem zbliżania się byś poczuła. Artystycznie wprowadzę pióro i tam w środku napiszę wiersz - ten erotyk ostry jak lot jaskółki ! 30.04.2010 – Ustka Wiersz z książki "Wzgórza Aniołów" autor ZJP https://scontent-waw1-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/35431179_2002170033188874_8299172641864941568_n.jpg?_nc_cat=0&oh=49f922eb9e7772f71adc1662fc93d386&oe=5BADEEC8

Napisz do autora « poprzedni ( 1060 / 2716) następny » zygpru1948 dodany: 2018-06-26, 07:56:20 typ: życie wyświetleń (258) głosuj (58)

zygpru1948	2018.06.26; 08:09:42
Wzgórza Aniołów - Część II Dział: Kultura, Temat: Literatura https://www.salon24.pl/u/korespondentwojenny/876027,wzgorza-aniolow-czesc-ii

zygpru1948

2018.06.26; 08:08:36

Dziennik pisarza Karola Zielińskiego z Krakowa 01.08.2011 13:53 @Ryszard Zasmucony Ładnego nauczyciela sobie Pan wybrał, Franca Fiszera, Panie Zasmucony, który zaznał kelnerom w knajpach mówić do siebie „Boże Ojcze”. Ja też bym tak chciał, żyć na cudzy koszt, a gdy braknie sponsora, to zgnić pod płotem, z braku środków utrzymania. Pan nazywa moje pisanie bezsensownym, postmodernistycznym i relatywistycznym, wyśmiewając relatywizm teorii względności, podając przykład, jak to Franc Fiszer tłumaczył tę względność, gdy mu ktoś, w tym wypadku Pan, trzyma palec w dupie. Więc on twierdzi, że nie wie, kto mu trzyma ten palec w dupie, poza faktem odczuwania palca, natomiast Pan wprawdzie wie, czyj to palec trzyma Pan w czyjej dupie, ale to wcale Panu nie daje naukowej pewności co do ważności stosunku palca do dupy. A przecież w teorii poznania i wywodach naukowych chodzi o to, „czy nos do tabakiery, czy ona do nosa!” Do tego się przecież sprowadza ważność i poprawność logiczna naszego myślenia. Nie tylko co do czego, ale w jakim sensie, stosunku i racji dostatecznej. Czyli jednym słowem chodzi o problem: „po co?”. Po co palec w dupie, lub po co dupa na palcu? Czyżby tylko po to by zilustrować tezę, co to jest teoria względności? Niestety, w ten sposób wyjaśnić się tej teorii nie da. Tym bardziej w wykonaniu p. Zasmuconego posiłkującego się umysłem p. Fiszera. Ale znalazły się dwa geniusze! Więc już wiemy, że pomijamy sprawę sensu wkładania palca p. Zasmuconego do dupy Franca Fiszera, bo nie o to tu chodzi. Ale musimy na tym przykładzie wyjaśnić (czego nie zrobił Franc Fiszer) sens teorii Einsteina. Otóż dopóki Fiszer będzie czuł w swej dupie palec p. Zasmuconego, to będzie myślał, czyj to palec i że ma coś w dupie. Z kolei p. Zasmucony trzymając palec w dupie p. Fiszera będzie wiedział, że to jego palec a dupa należy do Franza Fiszera, ale tylko tyle, czyli niewiele. Ta prawda nie przybliży go do rozwiązania dupnej zagadki genialnego Einsteina. Na razie nie mammy tu żadnej względności, lecz samą jednoznaczność, dopiero po pewnym czasie wskutek tzw. „adaptacji zmysłów” polegającej na tym, że np., skóra nadgarstka już po dziesięciu sekundach przestaje odczuwać chłód i ucisk paska od zegarka, tak samo, wskutek adaptacji zmysłów, palec p. Zasmuconego przestanie odczuwać bodźce dotykowe odbytu i przestać czuć, że znajduje się w dupie Franca Fiszera, a odbyt p. Fiszera wskutek adaptacji zmysłowe przestanie odczuwać w swej dupie palec p. Ryszarda Zasmuconego. Ale to jeszcze nie ma nic wspólnego z właściwą względnością. Ze względnością w tej sytuacji będziemy mieć do czynienia, gdy całą scenę (to fizyczne zdarzenie, ten proces) będzie oglądał uczony obserwator i na podstawie wyabstrahowanej AMBIWALENCJI i KONTAMINACJI „przestanie sądzić” (nie będzie zdolny do wydania sądu), nie będzie w stanie orzec, czy palec p. Zasmuconego znajduje się w dupie p. Fiszera, czy też dupa p. Fiszera znajduje się na palcu p. Zasmuconego, a może palec Zasmuconego jest dupą Fiszera a dupa Fiszera palcem Zasmuconego. Jeśli nastąpi takie fenomemologiczne (zawieszenie sądu) zrośnięte i przeniknięcie dupy Franca Fiszera z palcem p. Zasmuconego, to będziemy mieć do czynienia z nowoczesnym kwantowym relatywizmem poznawczym. I nie tylko. Bo tak się to w rzeczywistości dzieje, że palec p. Zasmuconego w dupie p. Fiszera istnieje nie od dziś (jako archetyp logiczny) jako nierozerwalna jedność poznawcza i egzystencjalna, a my patrzymy na to i widzimy osobno palec (p. Zasmuconego a osobno dupę Franca Fiszera). Całkiem niesłuszne, bo jest to myślenie prostaczkowe i naiwnie realistyczne. Teraz Panie Zasmucony, gdy Pan moje myślenie nazywa bezsensownym, to niech się Pan zastanowi, w jakim sensie używa Pan tego słowa. Bo żeby coś rozpoznać jako bezsens, to musi w nim być jakiś sens a przynajmniej duża ilość komponentów (istotnych dla zachowania znaczenia) krytykowanego jako bezsens sensu. Innymi słowy bezsens, jest to sens, który w umyśle człowieka który tego nie zrozumiał, jaki się jako coś czego on nie rozumie i broni się, nazywając to bezsensem. Proszę spojrzeć na mnie. Dlaczego ja nikomu nie zarzucam, że bredzi bez sensu? Bo staram się go zrozumieć i doszukać logiki w jego rozumowaniu. Chcąc z Panem rozmawiać, trzeba się zniżyć do pańskiego poziomu, jak do księdza, który nie słucha (bo nie jest zdolny słyszeć, co się od niego mówi, tylko nawija swoją doktrynę wkoło macieju, z myślą zaciągnięcia penitenta do konfesjonału. To nie jest dyskutant a pasożyt. I na koniec, słowa i reguły językowe są takimi samymi bytami intencjonalnymi jak rzeczy materialne, było pozbawione substancji i ciał. Między nimi są takie, które nie istnieją, są widma, pozbawione bytu intencjonalnego. Można ich używać na oznaczenie braku właściwej rzeczy, ale należy pamiętać, że one same w sobie nie są tą rzeczą. Kiedy więc używamy słowa, bezsensowny, mówimy o czymś poza tym słowem, mówimy o zdaniu logicznym, które jest fałszywe. Bo przecież prawda i fałsz należą do prawnego porządku języka, natomiast sens i bezsens służą jako ludowe określenia istnienia prawdy lub jej braku. Przemyśl Pan, Panie Zasmucony, byle nie z palcem w dupie. Pozdro PS. Czy mnie Pan trochę lubi? Bo ja Pana bardzo. PS II. Czy ulżyło choć trochę Panu. Przecież przyzna Pan, że ani z żoną, ani z rodziną ani ze spowiednikiem nie rozmawia Pan tak szczerze, jak ze mną i tak życzliwie. Ksiądz spowiednik chciałby żeby Pan był posłuszny kościołowi i głupi, i myślał (jak oni chcą), i gadał byle co. Żona, żeby Pan był „głupi po mężowsku i dobry, i posłuszny i przynosił pieniądze – co samo w sobie jest chwalebne (a więcej ją nic nie obchodzi – czyś Pan mądry czy głupi, czy dajesz Pan sobie radę na blogu z tym francowatym Skrętem, to już jest jej obojętne). A tymczasem ta obojętność bliskich, na pańską głupotę (niech się Pan nie obraża, wszyscy musimy się uczyć bo wszyscy jesteśmy głupi) odbija się tym, że Pan coś chlapniesz a nie przemyślisz, i potem ja się „znęcam (dobrotliwie), szydząc z pańskiego palca w dupie Franca Fiszera. I po co to Panu. Nie lepiej było przemyśleć i ugryźć się w język. Sztuka rozmowy, myślenia i pisania jest podobna do gry w szachy, że trzeba przewidywać kilka ruchów do przodu. Przepraszam za dworskie kpinki. Przyjmij to Pan jako żarty. Serdecznie pozdrawiam. Zygmunt Jan Prusiński Komunizm odebrał mi Rodzinę ! ____________________________