|
echofonia
echofonia |
ściany coraz częściej wdychają strach
tłumaczę brak na wiele sposobów
by zdążyć
tuż przed pierwszą kroplą
usłyszeć dźwięki
usiłują wedrzeć się do wnętrza
na chwilę przed burzą
już nie panuję nad słowem
rośnie we mnie zbiera się myśl
jakby zamiast krwi
płynęło we mnie światło
rodzi lekkość pióra
słowa spieszą się
by wypełnić w sercu niszę
rozświetlą i rozdzwonią
to co nieuniknione |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
mila |
2020.01.11; 13:02:08 |
Dziękuję pięknie za czytania i komentarze :)
Ps. Plusów nie zbieram ( już kiedyś wspominałam ), więc proszę nie pulsować |
Dobromir |
2020.01.08; 21:59:32 |
Wyśmienita poetycka uczta jak dla mnie. :) |
puszczyk |
2020.01.08; 20:42:00 |
Bardzo dobry.
Oszczędny z ciekawą metaforyką i przerzutniami. |
lucja.haluch |
2020.01.08; 20:41:16 |
Narasta napięcie ...i rodzi się wiersz...Plus+
Pozdrawiam... |
sylen |
2020.01.08; 18:17:52 |
Samotność potrafi w sercu namącić, ale jutro może być lepsze i tak, wiem, że to trudne (sam jestem jak ten kciuk) przystawajmy do kwestii.
Super wiersz. :) Plus |
zenobia888 |
2020.01.08; 18:04:00 |
Lubię takie wiersze
Pozdrawiam + |
Witold |
2020.01.08; 17:48:18 |
Wspaniale!
Chapeau bas. + |
Szymwas |
2020.01.08; 17:47:33 |
no, no... Niesamowity wiersz |
|
|