|
Echo
Echo |
szłam wtedy drogą ku lepszemu
z objęć zła niespodzianie wyrwana
jakby błysk nadziei światła w tunelu
lecz jednak była to wielka pomyłka
bo to nie było żadne światło nadziei
tylko reflektor pędzącego pociągu
który mą duszę po ciemku rozjechał
a serce roztrzaskało się wtedy o skały
cień w tym pociągu był maszynistą
a pasażerami jego ból oraz cierpienie
tak stracone zostało piękne marzenie
zostały na zimnym, pustym peronie
echo mej tęsknoty oraz niespełnienie
miłość pozostała też z nimi w ciszy
a bicia serca mojego tak kochającego
ten jedyny też nigdy już nie usłyszy
nadjeżdza juz kolejny pociąg we mgle
i tak złowrogo znowu drżą całe szyny
trzy sekundy dzielą od ostateczności |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
GothicQueen |
2020.12.10; 14:31:36 |
Jest smutno, bo trudno w takiej sytuacji znaleźć coś pozytywnego... |
zygzyg |
2020.12.09; 08:34:41 |
Smutny wiersz, podoba mi się bo nie przegadany |
|
|