Dwie twarze

Dwie twarze zawsze was znałem a teraz nie znam jak to się stało że twarz haniebna waszym obliczem na co więc liczę książki spleśniały wokół szarzyzna wytrzeszczam gały wszak ziemia żyzna a plonów brak stracili smak poezja chwastem rosnącym w chmielu rozum balastem w drodze do celu trojański koń wyciągam dłoń wyczuwam próżnię więzy przerwane coś zaginęło w każdym detalu się od nich różnię tak bezpowrotnie życie minęło pora odchodzić tracą cierpliwość

Napisz do autora « poprzedni ( 146 / 157) następny » globus dodany: 2016-03-06, 04:07:24 typ: życie wyświetleń (433) głosuj (108)

Super-Tango	2016.03.06; 21:58:32
Dobry, ciekawy, poruszający-refleksyjny wiersz+) Pozdrawiam serdecznie

marguerite	2016.03.06; 13:21:03
Gdzie Ty się Heniu wybierasz? Nie zaczynałabym wiersza od spójnika, i jedno "ja" bym odstrzeliła, pozdrawiam:)

snowflake	2016.03.06; 12:26:54
jeszcze nie pora... ładny wiersz +++

wigor	2016.03.06; 08:25:19
A gdzie Ci się spieszy? - Zostań z nami, zostań z nami! ;-) PLUS z pozdrowieniami ;-) http://img7.demotywatoryfb.pl//uploads/201104/1304016086_by_anusia95_600.jpg

Anna z	2016.03.06; 08:19:48
Jeszcze nie pora odchodzić... Pozdrawiam z plusem

tomekwasilewski	2016.03.06; 05:27:30
Wiara w własne Ego, może być tym koniem trojańskim. Sprytnie napisałeś o Nas wszystkich. :)

sylen	2016.03.06; 05:20:43
Oj Heniu, nigdzie się nie wybiera ji też o żadnej próżni jeszcze skowronek nie ćwierkał. Piszesz tak ładnie, że nie ma innej opcji jak zostanie i tym co chcą miejsce pokazywać jak się pisze, hej. Super☺plus