|
Dusza
Dusza |
Idący przed tobą Bóg
święty obraz przejęty lękiem
promiennego ducha
wyprowadza w przestrzeń
bolesnym szczęściem
dusza wznosi się
zakorzeniona w życia tejamnicy
w łożysku na pojmanym ciele
przekracza granice świata
określając swoje przeznaczenie
I tylko to błękitne niebo
pastwisko nad ciszą łąk
gwałtowne – uksiężycone
wygładza kanty ochrypłej obrony
zapala płomień, zapala pragnienie |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
claudia |
2013.09.16; 16:49:24 |
bardzo piekny wiersz!plusik z pozdrowieniami! |
Latarnik z Faros |
2013.09.14; 20:30:50 |
z podziwem
z radością, że ktoś tak potrafi pisać... |
Bou-lip-seleka |
2013.09.13; 19:44:57 |
Artretesie jesteś wielki chapeau bas+++++++++++++ |
grazyna |
2013.09.13; 17:31:26 |
ładny wiersz, na duże tak:):):)+ |
Duszka |
2013.09.13; 09:30:49 |
"I tylko to błękitne niebo
pastwisko nad ciszą łąk"... jestem tak oczarowana Twoją cudną metaforą...
że nie jestem w stanie trafić w moje błękitne klawisze
i nie wiem już - czy to są litery czy łzy...
:))))))))) |
|
|