|
Dualizm życia
Dualizm życia |
W materii ciała tkwi energia życia
Pulsuje stale w atomowym drżeniu
W niej zapomniano, żeśmy tu z Niebycia
Przyszli doświadczać siebie w swym cierpieniu
W głębi tęsknimy aby wrócić wreszcie
Do nieba, Boga, Stwórcy czy Allaha
Lecz pociągają wciąż nas ziemskie dreszcze
Używek różnych, seksu czy Maybacha
W ich doświadczaniu rozkosz znajdujemy
Na chwilę krótką, mgnienie oka ledwie
I nowe cele dla niej wyznaczamy
Dla jej rozbłysku, który powszednieje
Wieczny dylemat, odwieczne pytanie:
Dusza i serce, czy umysłu drogi?
Po co jesteśmy? Jakie jest zadanie?
Skąd to cierpienie? Za co karzą bogi?
To oddzielenie od istoty rzeczy,
Od źródła życia, od prawdy natury
W swej głębi wcale niczemu nie przeczy
Jest tańcem boskim, jest też brzmieniem struny
Jest doświadczaniem przez każdą istotę
Poznaniem rzeczy i tworzeniem światów
Aby u kresu, który będzie potem
Bóg mógł powiedzieć: ja już wszystko znam to! |
|
życiu |
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
kaja-maja |
2013.06.26; 19:01:52 |
jesteśmy bytem w niebycie
jak też niebytem w bycie
między realnością a wirtualnością
lub życiem po życiu
albo w życiu życiem w:)+ |
Super-Tango |
2013.06.26; 17:31:30 |
Bdb, ciekawy filozoficzny wiersz z życiowej refleksji+)
Pozdrawiam serdecznie |
Hefajstos44 |
2013.06.26; 14:50:22 |
Dziękuję za wpis :) pozdrawiam serdecznie |
|
|