Do Upadłego

Do Upadłego w dzieciństwie niebo zawsze było na wyciągnięcie ręki jak bezkresne jezioro wypełnione po brzegi żywym światłem wystarczyło zanurzyć dłoń by posmakować czystej radości o zapachu słońca i świeżo skoszonej trawy smakowaliśmy tę radość do samego dna smakowaliśmy do upadłego w dzieciństwie łąki zawsze były otwarte na oścież jak ziemia obiecana usłana kobiercami kwitnących marzeń wystarczyło dosiąść wiatru by zakosztować prawdziwej wolności o smaku dzikiego miodu i przygody kosztowaliśmy tej wolności do samego dna kosztowaliśmy do upadłego w dzieciństwie zawsze było tylko tu i tylko teraz czas zamknięty w klepsydrze odmierzał jedynie kolejne kroki dzielące nas od zabawy do zabawy wystarczyła jedynie piasku garść by wziąć w posiadanie cały świat i wszystkie nienarodzone jutra upajaliśmy się każdą chwilą do samego dna upajaliśmy się do upadłego dziś to niebo zwiędło doszczętnie w szarości kwieciste łąki wycięto do nagiej skóry marzenia, dawno stoczyła już rdza nam pozostały zmartwienia i troski wyblakłe wspomnienia w świecie z plastiku i szkła i czas który spija z nas życie każdego dnia spija Nas do samego dna do upadłego

Napisz do autora « poprzedni ( 7 / 82) następny » Dark Apostle dodany: 2017-12-19, 19:23:39 typ: życie wyświetleń (128) głosuj (2)

wiewióra	2017.12.19; 22:11:01
Czas dzieciństwa -niezwykły