Wiersze poetów - poetyckie-zacisze.pl ZAPROPONUJ ZMIANĘ W SERWISIE
Logowanie:
Nick:
Hasło:
Zapamiętaj mnie
Odzyskaj hasło
Zarejestruj się
Dostępne opcje:
Strona główna
O serwisie
Regulamin
Zaproponuj zmianę
Indeks wierszy
Ranking autorów
Ranking wierszy
Dodane dziś (8)

Nowi autorzy:
- JoKo
- Yakov
- ummma
- wspanialaPati
więcej...

Ostatnie komentarze:
Heretyk
- lucja.haluch
pan Kot
- lucja.haluch
Z mitami
- TESSA
Zmartwychwstały w nas
- lucja.haluch
więcej...

Dziś napisano 18 komentarzy.

do T. (51)

do T. (51)

od lat wielu klęczę w ruinach mojej miłości
Twoje piękno zabiera co noc kawałek mojej duszy
i na milion części rozbija moje serce
znoeu grasz na swym starym, czarnym pianinie w blasku świec
melodia piękna i Twój delikatny szept pieszczą moje uszy

liczę krople deszczu na szybach w takt Twojej gry
cudowności, choć niedostępnych, bez końca być musi

widziałam raz światło nadziei w tunelu ciemnym
to był ten pociąg, na który czekałam tak długo
lecz pewnej jesiennej nocy odjechał on beze mnie
zostałam tam sama, peron pusty i zimny
patrząc ze smutkiem, z tęsknotą, stałam patrząc w dal

wiatr wiał silny, nawiewając liści suchych zaspy
łzy moje upadały na zimny beton peronu

smutna noc, której wszystkie światła na niebie zgasły
i tylko Księżyc zza mgły - wspaniały, cichy obserwator
który tamtej nocy wydawał się być bielszy, niż zwykle
najjaśniej oświetlał moją pustą drogę wzdłuż toru
po którym wtedy odjechało moje przeznaczenie

zatrzymałam się i obejrzałam w pustkę raz jeszcze
moje łzy kroplami znaczyły po peronie ścieżkę

wiatr coraz silniejszy, każdy podmuch coraz zimniejszy
otoczyła mnie tęsknota do ciepła Twych ramion
samotna stałam w pustkę ciemną patrząc zamyślona
zgasło ostatnie światło na niebie, Księżyc zabrały chmury
serce w milionach kawałków zbieram po ciemnych torach

wiatrem owiana, mgłą osnuta, deszczu krople spadają
moje myśli, dusza i serce mimo wszystko się nie poddają

chodzę po gruzach mej miłości szukając resztek nadziei
napotykając okruchy wiary w to, w co nie można już wierzyć
z tęsknoty umierając, wciąż w głowie myśli tylko o Tobie
ile razy Twe piękno zabierze kolejne kawałki mej duszy...
ile razy serce moje zostanie w miliony kruszyn rozbite...

tamtej jesiennej nocy wszystko było już jasne
że w nocy, w zimnie samotności żadne z nas nie zaśnie

wracałam ogladając się raz jeszcze schodząc z peronu
gdzie smutnej nocy moje przeznaczenie odjechało w siną dal
okruchy mego serca i łez ścieżka zostały na drodze z betonu
ślad to znaczny, a wiara w niemożliwe i pusta nadzieja
w deszczu, wietrze i mgle zostały na środku tamtego toru
Napisz do autora

« poprzedni ( 53 / 480) następny »

GothicQueen

dodany: 2020-10-06, 02:33:17
typ: tęsknota
wyświetleń (248)
głosuj (69)


          -->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.

kosta.woj 2020.10.06; 22:52:37
co nim się stało to nie istotne
tu plany losu jak zdobycze złote
kierują krokami by wzmocnić uczucie
gdy to pojmą to do siebie wrócą
bo to jego siła potęga i wiara
jest warta zachodu i ludzkich starań

pozdrawiam


Wiersze na topie:
1. ja Weronika (30)
2. a wtedy (30)
3. żniwo (30)
4. "układacz snów" (30)
5. Kurtyzana żywiołów (29)

Autorzy na topie:
1. TaniecIluzji (280)
2. darek407 (234)
3. Jojka (200)
4. pawlikov_hoff (116)
5. globus (95)
więcej...