Dno

Dno Upadłeś Na Dno I Z Dna Się Podnosisz Ratunkowe Koło, O Nic Więcej Nie Prosisz Jednak Ciężki Balast Ciągnie Cię Z Powrotem Walkę O Przetrwanie Okupujesz Krwią I Potem Trafiłeś Na Dno, Nie Mając Wyboru Bronisz Się By Ratować Resztki Honoru Odpychasz Się Od Gruntu Co Sił Jednak Znów Trafiasz Na Wodny Wir Na Manowce Sprowadzony Pragniesz Powierzchnię Ujrzeć Raz Jeszcze Lecz Opadasz Z Sił Znużony W Odmęty Bałwanów, W Toni Morskiej Kleszcze Witasz Się z Dnem Upokorzony Braknie Ci Mocy By Pod Prąd Płynąć Na Pastwę Ślepego Losu Rzucony Pozwalasz Swojej Nadziei Zaginąć Już Tylko Powolna Śmierć Ciebie Czeka Potęga Natury Wymywa Resztki Człowieka Kończy Się Powietrze, Oddech Zamiera Bezsens Egzystencji Do Ciebie Dociera Niżej Już Upaść Nie Byłeś W Stanie Kolejna Fala Zmyła Twe Wartości Nie Stać Cię Nawet Na Godne Umieranie Jesteś Mieszanką Wstydu I Złości Pod Kreską Znalazł Się Bilans Życiowy Ugrzęzłeś W Bagnie I Już Nie Wypłyniesz Ostatni Oddech Wstrzymujesz Nim Zginiesz Straciło Sens Dalsze Zawracanie Głowy

Napisz do autora « poprzedni ( 189 / 266) następny » Vich3r dodany: 2017-02-25, 12:35:57 typ: życie wyświetleń (246) głosuj (121)

Vich3r	2017.02.26; 03:25:14
Fakt, niestety to prawda... i jestem na to idealnym przykładem

Vich3r	2017.02.25; 17:28:53
Zgadza się, dystans do siebie to podstawa w walce z przeciwnościami losu również pozdrawiam serdecznie