|
dajcie mi
dajcie mi |
dajcie mi fortepian a zagram
co czuję
dajcie mi płotno a namaluję
swoje patrzenie na świat
a mi dajcie pioro najlepiej
gołebia białego
wolnego niosącego dobre wieści
i dajcie mi słowo albo ich tysiące
a pokarzę wam kim jestem
miłością wykreślę zgorzkniałe
metafory nasycona słońcem
rozbłysnąwszy słowa ciepłem
motyla kolory zamienię
w pejzaże polemiki słownej
pisanej gdy zachodzą miliardy
najskrajniejszych słońc
w mieście gdzie tylko jedna noc
bywa czarniejszą od innych
/ poetyckie życie w kolorach czerni i bieli
codzienności - magią gdy dotykam
wyrazami atramentu pióra łabędzia
który wczoraj był brzydkim kaczątkiem
zupełnie jak ja.
dziś lśni na wybiegu tafli strumyka gdzieś
w parku na Woli / |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
kosta.woj |
2018.06.09; 08:34:51 |
niema jak dusić duszki enigmatycznie
wówczas coś pięknego z nich wyciśniesz
pozdrawiam a wiersz robi wrażenie |
torpeda |
2009.07.20; 19:53:38 |
..pięknie lśnisz Duszku..+ |
dziadek |
2009.07.20; 18:11:46 |
renesansowa dziewczyna+ |
sajmen |
2009.07.20; 17:36:08 |
(+) |
iramea |
2009.07.20; 15:32:16 |
Ty lśnisz na Zaciszu-duży+ |
|
|