|
Czuwający
Czuwający |
Wytarte biurko
Dźwigające ogryzek
Świeczki, kawałek kartki...
Jest i pióro pomarszczonych rąk.
Pisze, kiedy inni zgaszą światła.
Kiedy inni śpią.
Wtedy zakradam się do okna.
Patrzę...
Okłamany, pisze.
Nie znam go,
Ale też i nikogo,
Kto by go znał.
Raz na jakiś czas czyta,
Co nabazgrał.
Nabazgrał, bo drżą mu ręce.
Kładę się spać
Z tym spokojem,
Że ktoś obok czuwa. |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
TESSA |
2018.06.18; 07:03:07 |
nocny łowca poetów zawsze w gotowości :D |
lucja.haluch |
2018.06.17; 15:53:15 |
Twórczy niepokój ...dobry wiersz..Plus+
Pozdrawiam.. |
Podlasianin |
2018.06.17; 13:30:42 |
Tak wygląda udręka tworzenia. Pozdrawiam + |
midź |
2018.06.17; 11:28:15 |
ciekawy wiersz, b. mi się podoba***** |
|
|