Wiersze poetów - poetyckie-zacisze.pl ZAPROPONUJ ZMIANĘ W SERWISIE
Logowanie:
Nick:
Hasło:
Zapamiętaj mnie
Odzyskaj hasło
Zarejestruj się
Dostępne opcje:
Strona główna
O serwisie
Regulamin
Zaproponuj zmianę
Indeks wierszy
Ranking autorów
Ranking wierszy
Dodane dziś (10)

Nowi autorzy:
- JoKo
- Yakov
- ummma
- wspanialaPati
więcej...

Ostatnie komentarze:
Z mitami
- AL46
"Autoportret w dzwonku rowerowym"
- joanna53
Śmieszny płacz
- joanna53
Heretyk
- JNaszko
więcej...

Dziś napisano 37 komentarzy.

Człowiek i wilk /część II /

Człowiek i wilk /część II /

W grudniu na zimę nadeszła pora
i wnet zamarzła tafla jeziora.
Tędy ze szkoły szedł Jaś do dziadka
bo za jeziorem jest jego chatka.
a kiedy z lasu wyszły dwa wilki
to nie marnował on ani chwilki.

Pobiegł do dziadków na wprost, po lodzie
ale na środku znalazł się w wodzie
bo niezbyt mroźna jest wczesna zima.
Janek krawędzi lodu się trzyma
i krzyczy głośno, na pomoc woła,
tymczasem wilki krążą dokoła

Jan to usłyszał i wybiegł z domu,
widok powalił go jak od gromu.
Wezwał strażaków i pogotowie
w trosce o wnuka życie i zdrowie.

Pomóc nie może bo lód zbyt cienki
a jeden z wilków nadzwyczaj prędki.
Gdy był już blisko Jasia małego
spojrzał z oddali na leśniczego.
Poznał od razu tego człowieka
a więc pomocy już nie odwleka.

Lekko utykał, po chwili zawył
i towarzysza swego odprawił.
Podszedł ostrożnie wprost do chłopaka,
chwycił zębami poły kubraka
i ciągnął wolno lecz z całej siły
aż wszystkie mięśnie się naprężyły.

Nie reagował Jasiu zdrętwiały
bo z zimna ręce już mu zsiniały.
Lód trzeszczał ale zdarzył się cud
bo wilk wyciągnął chłopca na lód.

Potem do brzegu, do leśniczego
dociągnął Jasia półprzytomnego.
Gdy zwierzak leżał bardzo zmęczony
dostał pół szynki od Jana żony.

Dzielny wilk swoje zrobił a zatem
poszedł podzielić się mięsem z bratem.
Chwała niech będzie temu wilkowi,
pięknie odwdzięczył się człowiekowi.
Napisz do autora

« poprzedni ( 822 / 1012) następny »

Stan21

dodany: 2021-12-05, 13:23:51
typ: inne
wyświetleń (143)
głosuj (10)


          -->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.

joanna53 2021.12.06; 13:05:19
piękna opowieść, przez cały czas trzyma w napięciu,
pozdrawiam serdecznie:)+

Boreas 2021.12.05; 22:49:25
Zwierzęta potrafią się odwdzięczyć za dobro czego o człowieku trudno tak powiedzieć, często za dobro płacą przekleństwem. Pozdrawiam z + Z przyjemnością czytałem

Nikola 2021.12.05; 21:12:53
Dobry wilk...ludzie nie zawsze potrafią...wzrusza bardzo.
Pozdrawiam serdecznie;)+

roman 2021.12.05; 20:20:47
Jak widać dobro wraca +

kmalenka8 2021.12.05; 19:19:09
Piękny wiersz...czytałam z łezką w oku ;)) Co by nie mówić warto pomagać bo prędzej czy później dobro do nas wróci w najmniej spodziewanym momencie ;)) Pozdrawiam serdecznie i dzięki za życzenia zdrowia ;)) (plus)

Ethon03 2021.12.05; 18:03:21
Plus +

lucja.haluch 2021.12.05; 17:07:38
Wzruszający opis wilka, który odwdzięcza się
człowiekowi, a ludzie, czy zawsze to potrafią... Plus+
Pozdrawiam cieplutko...

JNaszko 2021.12.05; 14:39:58
Jak pięknie się czyta
Jurek+++++++++

Wojciech M 2021.12.05; 14:13:49
Co dajesz, to otrzymujesz, dobro dobrem powraca, fantastyczny wiersz z dynamiką i nutką wzruszenia
Miłego popołudnia +

Swoją drogą ciekawy byłem jak sprawę wilka i człowieka rozwiążesz, absolutnie się nie zawiodłem.

Anna z 2021.12.05; 13:41:18
Świetny, zwierzęta mają serca i duszę, wzruszyłam się postawą wilka, to piękne i mądre istoty+dobrej niedzieli


Wiersze na topie:
1. jest dobrze (30)
2. ludzka utopia (30)
3. "kto sieje wiatr zbiera razy" (30)
4. w intencji manny (30)
5. na znak (30)

Autorzy na topie:
1. TaniecIluzji (326)
2. Jojka (319)
3. darek407 (259)
4. Gregorsko (116)
5. pawlikov_hoff (102)
więcej...