Czarna porcelana

Czarna porcelana Blada skóra, co Okalała ją czarna porcelana. Czerwone usta zastygły W ostatnim półuśmiechu. Włosy rozrzucone. Zimne dłonie zaciskają Białą kartkę, Na której ktoś nakreślił Kilka słów: „Tak, kochanie, nie żyję. Porzuciłeś mnie dla niej, Ból zadany ostrzem Twych słów, Zranił mnie zbyt mocno. Kochałam Cię, Ty to zlekceważyłeś. Kochałam Cię, A Ty to zabiłeś. Życzę Ci szczęścia W życiu, Mój Ukochany. Co rozerwałeś Miłości kajdany. Żegnaj.” Jej zamglone oczy Rzuciły szafirowym błyskiem Tęskne spojrzenie. Po porcelanie spływa Srebrna łza. Jedyna i samotna Dążąc przed siebie. Ostatnie bicie serca, Co niemiłosiernie pali. Koniec. Rozsypały się wspomnienia, Noce bez wytchnienia. Widziałam Cię Na moim pogrzebie. Byłeś tam, sam. Chciałam podejść, Lecz nie mogłam. Ty mnie znowu nie widziałeś. Wszyscy poszli, Ty zostałeś Pobyć ze mną trochę chciałeś. „Gdybym wiedział…” Szept Twój słodki Na wiatr porzucony. „Proszę, zdejmij z oczu te zasłony!” Czy mnie nie widzisz? Jestem tu z Tobą.” Rzuciłeś różę na jałową ziemię. Ty nie zobaczyłeś, uśmiechałam się do Ciebie. Wrócić już nie mogę… Podróż w jedna stronę. Nigdy nie zapomnij, Bo i tak Ci przypomnę…

Napisz do autora ( 1 / 2) następny » venea65 dodany: 2011-06-24, 23:27:52 typ: tęsknota wyświetleń (426) głosuj (3)