Czara złota dla spragnionych, a wielkie i małe spostrzeżenia wędrowca - 139

Czara złota dla spragnionych, a wielkie i małe spostrzeżenia wędrowca - 139 Wędrowcy przybyli w poszukiwaniu czar złota, pod czarno-czerwoną strzechę. Drogę daleką ku światłu swych myśli przebrnęli i odnaleźli się jak wcześniej. Mędrców tu nie brakuje okrytych ciężarem doświadczeń swych licznych podróży. Jedni zmęczenia trudem i wiekiem swym okazują porażkę i utratę marzeń. Innych droga się nie zakończyła i cele mają wielkie, mają wpływ na przebieg wydarzeń. Wędrowcy szukają i eksponują swe cele, wielkie i trudne - mozolnie krocząc na przód. Mędrcy nie wiedzą, że mają jeszcze swe skarby szansę odnaleźć, że nie pora ustąpić. Nie zagubcie się nocą krocząc między jeziorami łez serc swych - o wielcy, smutni dusz swych badacze. W mroku milczenia usadowieni na skałach opinii o nich. Siedzą samotnie dumając o krainie szczęścia, która dawno minęła. Stała się pogorzeliskiem, gdzie łzy ogień wzniecają i wrzącą krew topiącą skały. Czar prysł już dawno i już nie złoto w czarach śmierci widzą, lecz siebie sprzed lat dumnych i młodych, gdzie krajobraz bujną trawą porastał, przepełniony wonnych kwiatów pękami; wabiących ku siebie w niewinność. Lecz młodzi duchem widzą radość w złocie i wielkie możliwości spełnienia, swych najskrytszych obietnic z dzieciństwa dla rodziców, dla Królów Świata. Płyną więc dumnie w swych troskach i zmartwieniach mówiąc: „Poradzę sobie sam”! Niewiedzą co mędrcy mają im do powiedzenia o nie zaznanych jeszcze życia momentach. Chcąc nadal trwać i ciągle przed siebie kroczyć, nie widzimy siebie. Im bliżej jesteśmy siebie, tym dalej uciekamy od uścisku pomocnej dłoni. Czemuż, czemuż uciekasz młodzieńcze?! Gdzież się w sercu Twym rozsądek rozbił… Gdzież zdrowe spojrzenie na świat, na mędrca siwiejące włosy. Czemuż uciekacie od swych trosk w zapomnienie poszukując złotych roślin soków? Czyż nie dano Nam możliwości wyboru? Wyboru i działania. Ja wybieram pokój w swym sercu i łzach. Odważę się płakać. Odważę się śmiać. Oczyszczę Swe sedno najczystszych możliwości. Okażę światu swój smutek, radość i żal; gdyż to mi możliwość człowieczeństwa daje. To jest Naszą prawdziwą zapłatą. Zapłatą w możliwości zrozumienia siebie nawzajem. Prawdziwych swych uczuć, trosk i łez. Zrozumienie jest niezatracalnym darem i nagrodą. Zrozummy Swe ciernie serce i umysł rozdzierający, by kraina ze snów w Nas przetrwała. Będziemy nadal czuć, płakać lub skrywać Swe żale, lecz nie odrzucimy już siebie. Jest taka wielka w Nas Siła, Dar Niebios; Skarb który przekażemy innym dalej. Byśmy przetrwali i nie zatracili zapoczątkowanej przez nią Wiarę w Marzenia. Napisałem dn. 5 sierpnia 2005 roku, od godziny 19:40 do 20:55; Krzysztof Szufla. Z dedykacją dla wszystkich wędrowców; Krzysztof Szufla. WAŻNE LINKI: Wiersz w wersji Video Recytacji: http://www.youtube.com/watch?v=H8nkA4awEaw Moja Strona Internetowa z Wierszami na Facebooku: https://www.facebook.com/pages/Wiersze-Krzysztof-Szufla/243358899018552 Kliknij LUBIĘ TO! Na mojej stronie z wierszami. Łapka w górę :) Moje wiersze na Portalu: http://plath.pl/autor/1996 Moje wiersze na Portalu: http://poetyckie-zacisze.pl/wiersze_autora.php5?autorID=2468 Moja Strona Profilowa na Facebooku: https://www.facebook.com/krzysztof.szufla Dodaj mnie do znajomych :) Mój Kanał YouTube z Wierszami które Sam Recytuję: http://www.youtube.com/krisov333 Subskrybuj mój kanał, oceniaj i komentuj filmy z wierszami. Dziękuję i pozdrawiam Krzysztof Szufla Z dedykacją dla wszystkich wędrowców; Krzysztof Szufla.

Napisz do autora « poprzedni ( 2 / 121) następny » krisov333 dodany: 2012-07-27, 00:12:40 typ: wiara wyświetleń (865) głosuj (7)

krisov333	2012.07.27; 22:51:44
Będę pisał nadal nic mnie nie zrazi. Na razie wstawiam zaległe wiersze, a później co coś napiszę to w pierwszej kolejności się tu pokaże. Pozdrawiam serdecznie Krzysztof Szufla.

Barbusia	2012.07.27; 18:26:59
Krisov, nie wiem czy jesteś THE BEST, jak twierdzi La spigolatrice di Sapri. Zgadzam się natomiast ze słowami ArchiVisty...

krisov333

2012.07.27; 12:08:34

Video jest z przed kilku lat, co do wiersza jest to jest jeszcze starszy. Wiem, że nie jest najlepszy, ale mnie się podoba. Brody już nie noszę, he he he... To był taki bunt twórczy osobowości :) Reszta wierszy na: Moja Strona Internetowa z Wierszami na Facebooku: https://www.facebook.com/pages/Wiersze-Krzysztof-Szufla/243358899018552 Kliknij LUBIĘ TO! Na mojej stronie z wierszami. Łapka w górę :)

GAJA	2012.07.27; 08:46:29
Panie Krzysztofie ... zgadzam się z ArchiVistą on szczerze powiedział ! :)

Consolida	2012.07.27; 07:59:07
bardzo dobre..>>))++

ArchiVista

2012.07.27; 07:52:11

Myślę, że dobrym podsumowaniem dla tego tekstu jest video zaprezentowane przez autora, w którym widać wyraźnie jak sam już sie męczy tym co czyta. Drogi Autorze, chciałbym być miły, ale powiem szczerze i bez ogródek (skoro to już 139 wiersz to chyba można): literacko jest to bardzo słabe. Właściwie jest to taki monolog typu, "co mi ślina na język przyniesie". Moim zdaniem, to trzeba porządnie okroić, wyostrzyć i wyzbyć się niewspółczesnego języka, a może przemówi. Także poprawić jakoś przekazu video, jego estetykę. Plusem jest autentyczność. Widać, że w tym co robi jest Pan szczery. I to jest taki fundament na którym zawsze można budować. Niestety to trochę za mało. Trzeba jeszcze nad sobą pracować, poczytać innych, porównać, dopracowywać szczegóły. Tak jak jest teraz, i nie mówię tego aby Pana urazić, jest źle. :( Oczywiście to tylko moja subiektywna opina i rada, ale za to naprawdę szczera. Pozdrawiam :)

krisov333

2012.07.27; 03:10:04

Wstawiłbym wszystkie swoje wiersze, ale portal mam ograniczenie 1 wiersz na dobę. W takim razie zamieszczę 5 ostatnich wierszy jakie napisałem w tydzień, a później będę się przesuwał wstecz. Wszystkie wiersze są na Facebooku, jeśli ktoś będzie niecierpliwy i 1/3 w wersji video na Youtube. Adresy pod każdym wierszem. Dziękuję bardzo za komentarze jak i głosy, pozdrawiam serdecznie Krzysztof Szufla.

jakazik	2012.07.27; 00:17:32
Oj nie przebrnę. Za trud tworzenia (+)