|
Cud
Cud |
Cud pojednania z sobą samym wreszcie
Najtrudniej pojąć i przyjąć do siebie
Łatwiej tkwić w lęku i strachu areszcie
Niż pogodzonym w swoim ziemskim niebie
Cud wybaczenia swojej ciemnej stronie
Syzyfa kamień toczony przez życie
Ogniem piekielnym najgoręcej płonie
Zamiast odpłynąć i zniknąć w niebycie
Cud szczęśliwości gdy w końcu świadomość
Swojej boskości powróci spod lęku
To jest najbardziej czekana wiadomość
Bo nas uwalnia od bólu i męki
Cud tej miłości co siostrę i brata
W każdej istocie pozwala zobaczyć
Jest kresem drogi do nieznanych światów
Bo zna niepamięć co umie wybaczyć |
|
cudom codziennym |
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
|
|