|
ZAPROPONUJ ZMIANĘ W SERWISIE
|
| Dostępne opcje: |
|
Strona
głównaO
serwisieRegulaminZaproponuj
zmianęIndeks
wierszyRanking
autorówRanking
wierszyDodane
dziś (1) |
| Nowi autorzy: |
|
- JoKo - Yakov - ummma - wspanialaPati
więcej...
|
| Ostatnie komentarze: | ||||||||
więcej...
Dziś napisano 4 komentarzy. |
Komentarze otrzymane - zygpru1948
zygpru1948 
|
2018.12.16; 04:35:12 |
|
Komentowany wiersz:
Tak jakbym prosił trochę nieba z twoich oczu
|
|
| Zygmunt Jan Prusiński Mój artystyczny fotoblog https://zygpru1948.flog.pl/ | |
|
zygpru1948
|
2018.12.16; 04:34:36 |
|
Komentowany wiersz:
Tak jakbym prosił trochę nieba z twoich oczu
|
|
| W KRAINIE CIENI - Część IV Dział: Kultura, Temat: Literatura Zygmunt Jan Prusiński PIÓRO MOJE PISZE O TOBIE https://www.salon24.pl/u/korespondentwojenny/916167,w-krainie-cieni-czesc-iv | |
|
zygpru1948
|
2018.12.16; 04:31:18 |
|
Komentowany wiersz:
Tak jakbym prosił trochę nieba z twoich oczu
|
|
| Dziennik pisarza Karola Zielińskiego z Krakowa 04.08.2012 12:13 @Zygmunt Jan Prusiński Panie Zygmuncie, pozdro, czytam Pana, uważnie i między wierszami etc. Mój problem z Panem jest taki, że, młodzicy startujący w różnych konkursach o np. „Laur Chrzanowa” wymyślają bardziej efektowne niż Pan metafory, tylko że to jest wymyślone i jakby zmałpowane u dwudziestolatka – a u Pana jest to przeżyte. Pan wie, co mówi i co pisze - oni zaś nie. Człowiek jest taką genialną małpą, że w młodości może się wyuczyć (jego mózg tak poskłada sprzeczne znaczenia) używania słów w zdaniach, które nie mają pozornego sensu i dopiero kontekst kulturowy nadaje im (może im nadać) „poetycki” sens. Ale to często jest tak przypadkowe, dzieje się takim trafem przypadku, jakby dać milionowi małp maszyny do pisania, aby bezrozumnie stukały w nie jednym palcem, to u kilku z nich musi się wystukać prawem rozsiewu statystycznego, jakieś sensowne zdanie. Sprawa jest prosta, gdy mamy do czynienia z wypowiedzią prozatorską, bo pytamy i prawidłowość składni, gramatykę i ortografię, ale przy wypowiedzi poetyckiej sprawa się komplikuje i już nie można wymagać poprawności gramatycznej (formującej w pewnym stopniu zrozumiały sens), bo metafora wymaga odsyłania do treści leżących poza desygnatami jej poszczególnych składników. Jeśli sens zdania prozatorskiego leży poza tym zdaniem, to w metaforze dzieje się to tym bardziej wyraźnie. W procesie rozumienia logicznych treści zdania bierze udział, tak samo jak w rozumieniu prawideł logicznych, akt psychicznego uznania, że coś wynika z czegoś, że coś jest implikacją innej rzeczy, jeden sąd pociąga za sobą inny, logicznie powiązany. Wszystko jest powiązane w relacjach, które rozumiemy, czyli uznajemy za prawdziwe lub fałszywe (entailment) i to zarówno w prozie jak w poezji. Owszem, można pisać wiersze, bawić się, eksperymentować, wyrażać metaforycznie to, co się da napisać prozą, a nawet szukać wyrazu dla treści niewyrażalnych etc., ale zasadniczo (tak rozumiem) pisanie „poezją” ma sens wtedy, gdy trzeba przekazać treści, których nie da się przekazać prozą. W tym ujęciu poezja była by więc prozą, ujmowaną i „pisaną” inaczej. W każdym razie, w wypowiedzi zarówno prozatorskiej jak i poetyckiej chodzi o zdanie. Nauczyciele od języka twierdzą, że zdanie może się składać z jednego wyrazu, który będzie orzeczeniem. Podmiot może być domyślny i nie może tworzyć jednowyrazowego zdania. Dlatego ja tak maniakalnie przyglądam się treściom każdego wiersza. Nie szukam w nim bynajmniej tego, „co” mówi, lecz zwracam uwagę na to „jak” mówi, ale za każdym razem „jak”, implikuje „co”. Powiedz mi, „jak mówisz”, a powiem ci „co mówisz”. Ludziom (również „twórcom” i poetom) się wydaje, że wiedzą , „co mówią”, albo widzą, „jak mówią”. Niestety, w każdym przypadku ta wiedza jest myląca. Język potrafi zwodzić na manowce. Co innego się chciało powiedzieć, a co innego się powiedziało i nawet się o tym nie wie. Proszę nie myśleć, że „coś wymyślam” przeciwko Pana pisaniu, że szukam jakiejś dziury w całym. Nic podobnego. Dziura w całym jest we wszystkim, we wszystkich wierszach i prozach świata, w całej rozciągłości. U Pana są prawdziwe metafory typu: „dwa dni to wiek krzyku”, albo: „rozpościera się srebrzysty pokłon światła”. To jest nowa treść, nowy (a może część prawdziwej istoty – w sensie kantowskim) sens (a przy czym jest to zdanie mający podmiot i orzeczenie, tudzież rzeczownik, czasownik i przymiotnik), czyli wszystko co trzeba, żeby nie zamieniać poezji w estetyczny dom wariatów. Natomiast przy wierszu zaczynającym się od słów: „Podejrzewam, że jestem głodny” mam ochotę zastanawiać się nad tym, co uczeni lingwiści i gramatycy pisali o zdaniu. Czy ciąg normalnych, logicznych zdań, ułożonych osobno, jedno nad drugim, może tworzyć nową wartość artystyczną i poetycką. Zygmunt Jan Prusiński Wrzosowiska i wodorosty - część I ________________________ | |
|
zygpru1948
|
2018.12.15; 07:02:10 |
|
Komentowany wiersz:
W tobie siła i romantyzm szczery
|
|
| Prawda https://scontent-waw1-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/48363589_277781829756289_8443119793640308736_n.jpg?_nc_cat=102&_nc_eui2=AeGjoCI7pZelHBAdoEUm5aJaVk-x4puu1Y4UMYiA9OzRzTo2lSqi6QgokwocnfNAk2BRIIMXs9IoYdnzohDB3IseD9-qZy5N24VlcupS9a1XWQ&_nc_ht=scontent-waw1-1.xx&oh=f822b5f26eec72e4e7768a9c09253d0b&oe=5C95B48F | |
|
zygpru1948
|
2018.12.15; 04:53:41 |
|
Komentowany wiersz:
W tobie siła i romantyzm szczery
|
|
| Bajeczna Margot Bene z Avinion - krytyk literacki i felietonistka, zawsze czeka na mój Erotyk ! https://scontent-waw1-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/42546705_2189590747780134_8058599523477356544_n.jpg?_nc_cat=103&_nc_eui2=AeHkVp-CaWhWdvX1GC52X-x8EOkmRYiTC7hXXYjhZHEXXHNnaxLYrC9nypPTrV6jyfpkii6J4tmkAoWEuf-gETeBgg6zIp7IhviGcS522yVR8Q&_nc_ht=scontent-waw1-1.xx&oh=e92556e9f67e460d7e1725e535286200&oe=5CA83AA2 | |
|
zygpru1948
|
2018.12.15; 04:11:26 |
|
Komentowany wiersz:
W tobie siła i romantyzm szczery
|
|
| Zygmunt Jan Prusiński Mój artystyczny fotoblog https://zygpru1948.flog.pl/ | |
|
zygpru1948
|
2018.12.15; 04:10:48 |
|
Komentowany wiersz:
W tobie siła i romantyzm szczery
|
|
| W KRAINIE CIENI - Część IV Dział: Kultura, Temat: Literatura Zygmunt Jan Prusiński PIÓRO MOJE PISZE O TOBIE https://www.salon24.pl/u/korespondentwojenny/916167,w-krainie-cieni-czesc-iv | |
|
zygpru1948
|
2018.12.15; 04:09:13 |
|
Komentowany wiersz:
W tobie siła i romantyzm szczery
|
|
| Dziennik pisarza Karola Zielińskiego z Krakowa 16.10.2011 13:32 @Anakonda plus Zygmunt Jan Prusiński Pani Jolu, nie ma złych wierszy. Z badań nad współczesną kulturą wynika, że są wiersze różne, wszystkie cenne dla swej grupy, etniczności itd., oraz dla własnego "ja". Nie ma "lepsze - gorsze", jest tylko porównywanie co do inności i ustalania kryterium poprawności politycznej. Jeśli jest tylko poprawnie to już jest dobrze. W tej sytuacji ekscentryzm i ekscytacja wyglądają podejrzanie, że nie jest to poezja a tylko wybryki a nawet brak kultury. Owszem, są ekscytujące wiersze, ale zależy dla kogo. W Pani wierszu jest to, co chciała Pani powiedzieć, gdzie indziej i np. prozą, ale nie wszystko wypada etc. więc… Ja zrozumiałem. Ale ale, wiersz ma tę wadę, jako wiersz (bo przecież poezja nadal pozostaje tajemnicą), że za bardzo Pani wiedziała co chce w nim powiedzieć. Gdyby Pani nie wiedziała, to byłoby "to" o co chodzi. Za bardzo chce Pani zrozumieć i trzyma się Pani mocno swego Cogito (sądząc, że jest bezpieczne). A tymczasem, problem pozostaje otwarty, że Pani w dawnej miłości nie wszystko rozumie (a nawet nie chce rozumieć), dlaczego tyle lat ta miłość ją dręczy (a nie powinna). Problemem nie jest to, „że kochałam”, ale że „znów pokochać muszę”. Bo inaczej będę martwa. Musi nastąpić odnowa po starej miłości. Twierdzę, że Pani "za dobrze wie", za dokładnie, jak "to było" i to jest wada. Pani musi być mniej pewna. No, ale Pani podpłomyki (wiersze) podobają mi się, że wydobywa "je z siebie". Natomiast strumienie poetyckie Pana Zygmunta leją się niczym młodopolskie zdroje. Widzę to tak; te sreberka i ”kryształowe wonie” spływają w nocy z księżyca i rano wiszą na krzakach w ogródku Pana Zygmunta, a on je zbiera do koszyczka i pyta "co my tu mamy", a potem układa z tego (stary lis) zgrabne cacka. Są to cacka wielkiej urody, co na kształt tytułu (i zawartości) ”Między ustami (pełnymi seksownymi i wymalowanymi na karminowo – i obsesyjnie) a brzegiem (kryształowego – koniecznie!) pucharu!” To są cacka dla moich malarskich oczu. To Waliszewski polskiej poezji (co do koloru – bo obrazy - chwilami - wielkiej powagi). Choćby ostatni wiersz dla Pani: „Kochana, w lustrze jeziora, dwa łabędzie płyną, ty i ja” – cudownie młodopolskie, Maryna Wolska, Bronisława Ostrowska etc. Puryści rechocą, że przestarzałe, oklepane banały, wampuka, kicz itd. że tak się nie pisze, że makatka w stylu dwóch łabędzi nad piecem między chochlami, z napisem „gdzie żona dobrze gotuje, tam…” Tymczasem Pan Zygmunt (stary lis) uratował się zgrabnie, a nawet widzę, że ten cudowny, banalny greps był mu potrzebny w krytycznej, współczesnej poetyckiej refleksji nad stanem kultury, metafizyki, sensem istnienia etc. Bo w następnym wersie tak się zastanawia nad tym co napisał: „Rozwidnia się w naszych oczach prześwit na czarnym płótnie” (na czarnym płótnie świadomości) „Jeszcze nie wiem jak zacząć jak poruszać się w tobie”, jakież to męskie, dojrzałem, namyślane i ostrożne, kiedy mężczyzna planuje, pełen wątpliwości i zniechęcenia, ale "mimo wszystko", jeszcze raz, "być może podejmie ten trud wejścia do kobiety", być może jeszcze raz, bo być może warto. Jak on tak pisze, bezczelnie, ale tak, jak powinien mężczyzna dojrzały, któremu kultura ludzka w swojej autorytarności nakazuje wręcz wchodzić do kobiety, to jest w pełny usprawiedliwiony i zrozumiały. A do kogóż ma u diabła wchodzić, do drugiego faceta, jak jakiś podły pedał? Gdy Pan Zygmunt się zastanawia, jak się ma w Pani poruszać, to jest to takie mocne, że aż mnie ciarki (z podniecenia) przechodzą po krzyżu! No Panie Zygmuncie, moje uznanie! Jest Pan lepszy w zastanawianiu się nad istotą męskości od samego Zygmunta Krasińskiego (a jeśli nie, to mu Pan – temu wymoczkowi - dorównuje). Panie Zygmuncie, wczoraj napisałem krzywdzącą rzecz dla żydów, że wolałbym być trędowatym, niż żydem. To niegodne i obraźliwe, pomimo, że pisane z przymrużaniem oka. Jeśli chodzi o młodzież żydowską, to jest ona dorodna, tak jak młodzież całego świata (choć to tylko naga małpa – a jaki seks pięknie robić potrafi!). Miałem na myśli ortodoksów z pejsami, że nie chciałbym być taki jak oni. Ortodoksi to zaraza, natomiast judaizm ma coś z faszyzmu i mówią to sami młodzi (i starzy) Izraelczycy, którzy wychowani po amerykańsku, od religii żydowskiej uciekają. Czasem widzę młodych żydów z Ameryki lub Izraela, i są to piękne dziewczyny i chłopaki. Oni by się mogli dogadać z młodymi, równie pięknymi arabkami i arabami, tylko że stare ortodoksyjne skur… do tego nie chcą dopuścić. Co zaś do ortodoksów z Arabii Saudyjskiej, to sądzę, że jeszcze trochę, a szariat zostanie tak zreformowany, że Saudyjki będą się opalać toples nad Morzem Czerwonym, pieszcząc się z młodymi, przystojnymi żydami. Jak to już ma miejsce na plażach Kalifornii. Czuję, że przesadziłem trochę w wychwalaniu moderny trzeciego tysiąclecia, jakże daleko odbiegającej od ideologii naszego księdza Rydzyka i ortodoksów z otoczenia prezydenta Bronisława Komorowskiego - Szczynowicza, któremu rabini każą palić hanukową świeczkę, ale zdaję sobie sprawę, że jako człowiek już „stary” (stary satyr!) nie mogę się upierać, że wszystko być musi jak drzewiej bywało, ale należy się zgodzić, że idzie „nowe”. Właśnie owe piękne izraelskie dziewczyny, młodzi ładni arabscy chłopcy, młodzi Amerykanie, Polacy, Niemcy, Ukrainki, Koreanki, młodzi Chińczycy. Dupczcie się dzieci (no ale bez przesady, dopiero po dwudziestym roku życia) a ja was błogosławię. Zygmunt Jan Prusiński Złap mój księżyc... __________________________ | |
|
zygpru1948
|
2018.12.14; 04:48:54 |
|
Komentowany wiersz:
Na samą myśl, myśl się otwiera...
|
|
| Bajeczna Margot Bene z Avinion - krytyk literacki i felietonistka, zawsze czeka na mój Erotyk ! https://scontent-waw1-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/42476154_2189588471113695_6731543844074029056_n.jpg?_nc_cat=110&_nc_ht=scontent-waw1-1.xx&oh=f0aa6e16f7a35ce50924ae99517e52a2&oe=5C63B513 | |
|
zygpru1948
|
2018.12.14; 04:30:09 |
|
Komentowany wiersz:
Na samą myśl, myśl się otwiera...
|
|
| Zygmunt Jan Prusiński Mój artystyczny fotoblog https://zygpru1948.flog.pl/ | |
|
zygpru1948
|
2018.12.14; 04:29:19 |
|
Komentowany wiersz:
Na samą myśl, myśl się otwiera...
|
|
| W KRAINIE CIENI - Część IV Dział: Kultura, Temat: Literatura Zygmunt Jan Prusiński PIÓRO MOJE PISZE O TOBIE https://www.salon24.pl/u/korespondentwojenny/916167,w-krainie-cieni-czesc-iv | |
|
zygpru1948
|
2018.12.14; 04:26:49 |
|
Komentowany wiersz:
Na samą myśl, myśl się otwiera...
|
|
| Rozważania filozoficzne i metafizyczne o książce pt. „Kobieta białych luster”... Karol Zieliński KRYTYK I POETA - część trzecia - Poezja Zygmunta Jana Prusińskiego nie jest makatką. Poeta nie mówi na niej nic wprost. Mówimy ciągle o wierszach w których nie ma Zygmunta, tylko jakiś obcy mężczyzna. Gdyby w tych wierszach Zygmunt mówił o sobie, to przecież by umarł, gdyby kazał kochance oglądać "swoje otwarte serce w wazonie"! Poeta sam mówi, że jest to miłość wirtualna. Dokładnie to znaczy istniejące na granicy realizacji, bliskie realizacji lecz jeszcze nie zrealizowane. To termin z filozofii egzystencjalnej! A nie z pogaduszek przy kawie, gdzie wirtualne rozumie się jako coś zmyślonego, czego nie ma, za co się nie bierze odpowiedzialności, takie kawiarniane ple ple.. A tymczasem odpowiedzialność moralna w poezji istnieje. Gdyby w wierszach poeta Prusiński mówił o sobie, jako Prusińskim, to wiele rzeczy byłoby tak niedorzeczne, żeby go trzeba było zamknąć w domu wariatów. Wiem, każdy traktuje miłość dosłownie (i jakoś tak istnieniowo prymitywnie), że gdyby poważnie traktować wyznania kochanków podczas uniesień, też wielu, trzeba by zamknąć w domu wariatów, bo mówią od rzeczy w miłosnym natchnieniu. Poeta wie, i to jest wspaniałe, bo on wie, co ma robić i wie intuicyjnie (natchnieniowo, bo jest oświecony przez Geniusz i Psyche (pisane z dużej litery) - wcale nie kadzę, bo bym robił z siebie błazna, gdybym coś takiego twierdził, żeby mi pierwszy lepszy dupek i dureń mógł zaprzeczyć! Tu cudów nie ma! - o co mi chodzi. Prusiński "to wie", że ja "widzę" to co on, podobnie jak on, te jego odkryte (przez niego) światy, które są dostępne każdemu otwartemu umysłowi, jako światy transcendentalne i istniejące realnie zarówno w umysłach Tristana i Izoldy, kiedy się kochali, jak i w umysłach Abelarda i Heloizy itd. A składają się one zarówno ze składników infernalnych tego i tamtego świata, jak i z wielkiego szacunku do siebie nawzajem. Ten wzajemny szacunek pozwala im okiełznać właśnie w sferze jako składniki infernalne, (czy ja muszę tu pisać wykład albo nawet esej?) potrzebne do istnienia świata! Właściwie mówiąc o miłości, powinno się przywoływać przykład Tristana i Izoldy, którzy byli naczyniami tylko wypełnionymi kosmiczną energią miłości, do tego stopnia, że nawet gdy ich pochowano w osobnych grobach po śmierci, to krzak głogu wyrosnął jednocześnie na ich grobach i połączył się nad nimi w miłosnym uścisku. Więc miłość jest również bytem realnym po osobniczej śmierci! (jest książka wydana na KUL-u o pośmiertnych obowiązkach wobec człowieka). Więc o jakiej miłości my tu mówimy? Prusiński ma na myśli miłość Tristana do Izoldy, a nie sugeruje, że w jego wierszach jest pretensja do wszystkich megier i idiotek spotkanych przy barze podczas konsumpcji krupniku a' 20 zł 50 gr (bądźmy dokładni!). Ja twierdzę, właśnie, że nie ma w jego wierszach żadnej pretensji, tylko jest miłosierne przebaczenie, że panie myślą odbytnicą (zamiast sercem). Zamiast łączyć się z Zygmuntem-Tristanem – który w wierszu nie jest Zygmuntem, tylko Quasi - osobowym, (bo nawet "to" nie ma konkretnej osobowości) podmiotem lirycznym! - w miłosnym, seksualnym (a jakże!) stosunku, jak złotowłosa Izold z kochankiem (Tristanem - podmiotem lirycznym)... i myśleć nieustannie obsesyjnie o nim - (czyli o "waleniu"! ale jakim "waleniu") (co jest piekielną męczarnią), one wolą... my wiemy co wolą i miłosiernie wybaczamy, bo któraż kobieta zamiast gotować jakieś swoje brudne rosoły (bo i o gotowaniu rosołu nie ma systematyzującego pojęcia!) to myśli, że jej Tristan nadchodzi i trzeba zdjąć majtki, radził, żeby mi pierwszy lepszy dupek i dureń mógł zaprzeczyć! Tu cudów nie ma! - o co mi chodzi. Prusiński "to wie", że ja "widzę" to co on, podobnie jak on, te jego odkryte (przez niego) światy, które są dostępne każdemu otwartemu umysłowi, jako światy transcendentalne i istniejące realnie zarówno w umysłach Tristana i Izoldy, kiedy się kochali, jak i w umysłach Abelarda i Heloizy itd. A składają się one zarówno ze składników infernalnych tego i tamtego świata, jak i z wielkiego szacunku do siebie nawzajem. Ten wzajemny szacunek pozwala im okiełznać właśnie w sferze jako składniki infernalne, (czy ja muszę tu pisać wykład albo nawet esej?) potrzebne do istnienia świata! Tak jest! zdjąć majtki i to wcale nie w trywialnych celach! Żeby doznać zwierzęcych konwulsji orgazmu i krzyczeć: "pierdol mnie jeszcze głębiej"!, ale właśnie doznawać boskich uczuć ulgi, Pokoju i mistycznego zjednoczenia, które płynie z podbrzusza, z lędźwi, z nerek, z płuc, z serca, z głowy... (podbrzusze gdzieś znika i ta podniecająca smrodem lubricatio okudlona szpara rozpływa się jak anielska harfa w muzyce zjednoczenia z Bogiem!) następuje łagodne jak zefirek, uczucie połączenia przeciwstawnych płci, "gdzie w pochwie tylko będzie się zaciskało na członku, jakby chciało objąć wszystkie skarby świata". Proszę zauważyć, że piszę to zdanie w trzeciej osobie, jak się pisze o Bogu. Bo to Bóg (nie szatan) spółkuje razem z ludźmi, apelując do ich zdrowego rozsądku, lecząc z dewiacji i doprowadzając między nimi do Pokoju: "To nic że jesteś z rodu Kapuletich, mimo to kocham cię”)! A więc nie ma tu już indywidualnej kobiety (ani mężczyzny), ale ujawnia się w kobiecie (i mężczyźnie) coś, i bierze ją we władanie co jest siłą kosmiczną! Z kobiety i mężczyzny czyni wzajemnych ofiarników! To właśnie ma na myśli poeta Zygmunt Prusiński, pisząc swoje erotyki! Skoro mi zarzuca ktoś prymitywizm (proszę wybaczyć!). Miłość nie jest sprawą prostą ani łatwą. Moralność nie oznacza robienia dobrych uczynków, ale również takich, które są eleganckie, uprzejme i piękne. To nie jest rozrywka dla amatorów. Na tym filozofowie całej ludzkości połamali sobie zęby! A poropos, Prusińskiemu się wydaje, że Bóg go nie obchodzi. I słusznie. Poeta sam musi być Bogiem, jak Zygmunt! Ale oboje pracują w pocie czoła nad udoskonalaniem bydlęcej ludzkości! Proszę zauważyć, że w szczegółach i ogółach i w generaliach, mamy (możemy mieć) z poetą Prusińskim różne zdanie (pozornie - gdy mówi, nie zawracaj mi pan głowy swoim Bogiem!) ale to wcale nie przeszkadza we wspólnym zrozumieniu o co w ogóle w poezji chodzi. A chodzi o człowieczeństwo Kto by myślał, że system myślenia kontemplacyjnego, jest systemem irracjonalnym, gdzie wystarczy myśleć głupio, byle co, ten się srodze myli. Jest to system rygorystycznie logiczny i racjonalny, w którym nie ma miejsca dla głupców i nieznających logiki formalnej. Ale i dla tych, którzy nie znają wszystkich kruczków logiki formalnej (takich jak np. ja) jest miłosierdzie i szansa na zbawienie w miłosnym uścisku pochwy (uwaga, to tylko porównanie!), zdrowego członka (dlatego w Biblii powiedziane jest, że "wszetecznicy, którzy mają tak zniszczony system nerwowy, że nie staje im członek, nie wejdą do "królestwa"), że skażona naszą zbrodniczą kulturą natura dozna takiego odrodzenia, iż dziecko będzie mogło bezpiecznie włożyć rękę do gniazda węży, a lew nie pożre jagnięcia odżywiając się trawą... Prawdziwa miłość to stosunek seksualny, a stosunek seksualny to cud? A teraz, dalej. Poeta to widzi ale wątpi w cuda, i jego podmiot liryczny także. Mimo wszystko chwała mu za to (Prusińskiemu), że rozwiera swe serce w wazonie i mówi do Sylwii Żwirskiej - "patrz"! Kraków. 13.08.2011 | |
|
zygpru1948
|
2018.12.14; 04:08:40 |
|
Komentowany wiersz:
A żeby te skrzydła i niebo łaskawe
|
|
| Dopisek Ja na Erotykach dorabiam. Bohaterki moich wierszy same zamawiaja ode mnie milosne wiersze, i placa. Zatem to wyrazenie twoje: "kreci", nie jest na miejscu, POETO ! | |
|
zygpru1948
|
2018.12.14; 03:44:24 |
|
Komentowany wiersz:
A żeby te skrzydła i niebo łaskawe
|
|
| Onegdaj pisalem polityczne wiersze - narodowe wiersze - spoleczne wiersze - refleksyjne wiersze - filozoficzne wiersze, az do momentu, kiedy zalozylem autorski blog pod nazwa: OD POLITYKI DO EROTYKI I tak mnie wciagnelo w ten przesliczny gatunek literacki (3 000) utworow, a moze i wiecej, iz powstalo kilkadziesiat ksiazek... no powiedzmy 53 tytuly! - A co koledze nie dolega, albo dolega, przeciez zabronione nie jest. To moja sprawa co w zyciu robie. Poniekad to nie jest eleganckie komus dyktowac co ma robic! Krol Erotykow - Zygmunt Jan Prusiński Ustka. 14 Grudnia 2018 | |
fajowojest 
|
2018.12.13; 14:42:16 |
|
Komentowany wiersz:
A żeby te skrzydła i niebo łaskawe
|
|
| Znowu erotyki ? Czy pod słońcem nie ma już innych inspirujących tematów. ? Chyba że to ,,kręci " autora ? No cóż .. | |
|
zygpru1948
|
2018.12.13; 05:03:45 |
|
Komentowany wiersz:
A żeby te skrzydła i niebo łaskawe
|
|
| Bajeczna Margot Bene z Avinion - krytyk literacki i felietonistka, zawsze czeka na mój Erotyk ! https://scontent-waw1-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/46061929_2282873351785206_2162979361722990592_n.jpg?_nc_cat=110&_nc_ht=scontent-waw1-1.xx&oh=c49ac5f550008f6d4e95b0790bb0666b&oe=5CB15BC6 | |
|
zygpru1948
|
2018.12.13; 04:43:13 |
|
Komentowany wiersz:
A żeby te skrzydła i niebo łaskawe
|
|
| Zygmunt Jan Prusiński Mój artystyczny fotoblog https://zygpru1948.flog.pl/ | |
|
zygpru1948
|
2018.12.13; 04:42:37 |
|
Komentowany wiersz:
A żeby te skrzydła i niebo łaskawe
|
|
| W KRAINIE CIENI - Część IV Dział: Kultura, Temat: Literatura Zygmunt Jan Prusiński PIÓRO MOJE PISZE O TOBIE https://www.salon24.pl/u/korespondentwojenny/916167,w-krainie-cieni-czesc-iv | |
|
zygpru1948
|
2018.12.13; 04:32:25 |
|
Komentowany wiersz:
A żeby te skrzydła i niebo łaskawe
|
|
| Rozważania filozoficzne i metafizyczne o książce pt. „Kobieta białych luster”... Karol Zieliński KRYTYK I POETA - część druga - Ja nie pisałem ostatnio o wierszach Zygmunta Jana Prusińskiego w innym kontekście, tylko w podobnym, jak Jung pisał w Archetypach i symbolach o Ulissesie Jojca. Ja miałem na myśli to, że sam Absolut usiłuje się, i chwilami przegląda się poprzez wiersze Prusińskiego w naszym nieludzkim świecie. Bo te wiersze są dla mnie nieludzkie. Istota ludzka w nich skowycze i żebrze o chwilę przytulenia. Istotnie, problem dla mnie polega na tym, że wolałbym spędzić noc z miłą kobietą, niż napisać wiersz w stylu Zygmuntowym. Nie macie się o co kłócić, że mężczyzna lub kobieta jest istotą bardziej logiczną, taką siaką... Wszyscy potrzebujemy miłości, która jest na dłuższą metę niemożliwa. Przecież ja nie mogę twierdzić, że w swym życiu nie byłem szczęśliwy i kobiety nie dawały mi prawdziwej miłości! Dawały mi i bywałem szczęśliwy, tym bardziej gdy usiłowałem sam dawać szczęście innym, ale na chwilę. Niestety miłość ma więcej cech opisywanych przez poetę. Zawsze się tak pokomplikuje, że się musi zepsuć. Przecież często tak bywa, im więcej dajesz, tym mniej dajesz, im więcej kochasz, tym mniej jest miłości, aż w końcu umiera wśród fanfar i werbli zwycięstwa. Co do dziwaczności poety, to tu akurat jest wszytko dobrze! Postępuje w myśl boskiej maksymy: "Gdybym nie był dziwaczny, to nic bym nie był wart!" Według tej maksymy Bóg stwarzał świat! (zostawmy dosłowność: Bóg i świat). Co do "prawdziwych" kobiet, to takich nie ma, tak zresztą jak i nie ma "prawdziwych" mężczyzn. Wszystko to są istoty w stanie statu nascendi. Zaledwie zaczynamy się formować a już ta forma nas nudzi i przestaje się podobać. Usiłujemy zaledwie być prawdziwi, ale sami siebie nie rozumiemy, a co dopiero drugich. Jakby to było pięknie, gdyby ludzie i nasze miłości były podobne w swym istnieniu, prostocie i szczerości do makatki. Mieliśmy rozmawiać o szczęściu, że miłość jest szczęściem, a tymczasem rozmawiamy o winie. Ale tylko przez pewien czas, dopóki nie miną ślepe szały. Mówimy tu o prawdziwej miłości, dla której król może porzuci koronę a caryca zostać żoną posługacza w stajni, a nie o układzie koleżeńskim, takim, że np. kolega spotyka koleżankę, zamieszkują razem wyznając sobie miłość i jest im dobrze. Znają się ze szkoły, mieszkają w tym samym mieście, on jest adwokatem ona sędzi i jest im dobrze. To jest lipa, a nie miłość! To jest prostytucja małżeńska! Można w niej przeżyć życie ale nigdy doznać miłosnych dreszczy! Miłosnej trzęsionki! A przecież po drodze w społeczeństwie zdarzają się wojny, zarazy, rewolucje! To też się dokłada do wyrazu naszej miłości! Panów Zygmuntów jest dwóch. Pierwszy, gdy rozmawia o swojej miłości to przeklina swoje byłe kobiety, mając na myśli miłość jako pranie, sranie, czekanie... i przyprawiane rogi! Natomiast ten drugi Zygmunt, siada do pisania i wędruje do nieba (i piekła). Ten drugi Zygmunt pojmuje miłość w jej formie najczystszej i najświętszej, nią się karmi i dzięki niej żyje. Przypuszczam, że gdyby nie ta łaskawa, uzdrawiająca miłość, której fragmenty czasem spływają na ziemskich mężczyzn i kobiety, to by się chyba zbiesił i rozpił! On pisząc swoje erotyki przebacza całemu rodzajowi kobiecemu, całemu rodzajowi ludzkiemu i również Bogu. Bo przecież nad Bogiem jest Mądrość Przedwieczna! A poniżej jest cnota (Arete) i rozkosz (Voluptas), które walczą z sobą, ale niepotrzebnie, bo poeta Prusiński potrafi w wierszach stworzyć takie bytu wirtualno-intencjonalne, które są zarazem arete i voluptas. Rozkosz nie musi być brudna - przynajmniej ja w to wierzę. A dopiero potem, gdzieś na końcu tej systematyki, gdy się nie sprawdzą, zepsują i zdeprawują delikatne relacje miedzy Arete a Voluptas, pozostaje kinajdos, czyli nieprzyzwoity. Kinajdos, które (który) zawiera w sobie i pierwiastki duchowe i materialne. Dopiero wtenczas rozkosz może być zwyrodniała i cnota uciążliwa, głupia i bezużyteczna. Poeta o tym wszystkim wie, to jest w nim zakodowane i wychodzi do świadomości, gdy zaczyna pisać. Ja wiem, że poeta widzi inaczej, jak ten Arab, któremu pokazano poprawnie narysowany w perspektywie widok pustyni, a on poobracał go we wszystkie strony i stwierdził, że nic tam nie ma, bowiem widział rysunek, nie dostrzegł widoku. Przy całym moim szacunku, jest takim Arabem dla własnej twórczości. Oprócz rysunków które poeta maluje i je natychmiast i bezpośrednio dostrzega, są i inne, obrazy, ponadczasowe i transcendentne, o których ja właśnie mówię. Prusiński ich nie musi widzieć, bo twórca nie jest od tego, żeby wszystko zobaczyć. Niech mu wystarczy, że jest! Niektórych rzeczy nie zobaczymy teraz w ziemskim życiu. Zobaczymy dopiero i zrozumiemy po śmierci. Bo niektóre z tych rzeczy, które poeta opisuje, zwracając się do wyimaginowanej kochanki, dzieją się w wieczności. Poeta jest również opisywaczem świata zmarłych i tego "drugiego świata”! Przemawia on rzekomo do kochanki, a przemawia do samego siebie, który już jest zmarłym! Przecież każdy z nas jest już częściowym trupem, również psychicznym! I jest to rozmowa trupa z trupami! I z tej perspektywy często patrzy poeta Prusiński na swoją miłość. Kraków. 12.08.2011 | |
|
zygpru1948
|
2018.12.12; 19:39:27 |
|
Komentowany wiersz:
Z Natalią po schodach ku tęczy...
|
|
| Gratuluje Siljej ! Szkoda ze tych z PO nie chca dac azylu w Norwergii ! Bo to typowa szajka cwaniakow... http://dzienniknarodowy.pl/norwezce-silje-garmo-dziecku-przyznano-azyl-polsce/?fbclid=IwAR09KZDEpV9aRECFkwqNDBhr4LqV3t1RryVrdibPTgNz3zvnqjWA_Wo4o88 | |
|
zygpru1948
|
2018.12.12; 04:42:22 |
|
Komentowany wiersz:
Z Natalią po schodach ku tęczy...
|
|
| Bajeczna Margot Bene z Avinion - krytyk literacki i felietonistka, zawsze czeka na mój Erotyk ! https://scontent-waw1-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/46134607_2282864028452805_7560661197230440448_n.jpg?_nc_cat=105&_nc_ht=scontent-waw1-1.xx&oh=348a804906c2edb2589510e3219a83a8&oe=5CA27C2D | |
|
zygpru1948
|
2018.12.12; 03:55:31 |
|
Komentowany wiersz:
Z Natalią po schodach ku tęczy...
|
|
| Zygmunt Jan Prusiński Mój artystyczny fotoblog https://zygpru1948.flog.pl/ | |
|
zygpru1948
|
2018.12.12; 03:54:55 |
|
Komentowany wiersz:
Z Natalią po schodach ku tęczy...
|
|
| W KRAINIE CIENI - Część IV Dział: Kultura, Temat: Literatura Zygmunt Jan Prusiński PIÓRO MOJE PISZE O TOBIE https://www.salon24.pl/u/korespondentwojenny/916167,w-krainie-cieni-czesc-iv | |
|
zygpru1948
|
2018.12.12; 03:43:47 |
|
Komentowany wiersz:
Z Natalią po schodach ku tęczy...
|
|
| List do prof. Literatury Karola Zielińskiego z Krakowa... Dzień Dobry Mistrzu ! Gdzie się podziewasz, pookrajali Twoją twórczość - jak tu uczyć młodzież, żeby wiedziała tę Prawdę a nie okupantów. Bo cóż taka wiedza jest warta? Kitu jak u mojego taty szklarza; był atystą, potrfił ze szkła diamentem (cóż to były za diamenty) w ręku mego taty, kiedy to szklił i, w Szczecinie, i w Szczecinku, i w Otwocku. Mój ojciec chrzestny - największy szklarz w centrum Szczecina przy ul. Krzywoustego był nim Władysław Sobczak (Śp.) - pamiętam jak byłem u niego w domu przy ul. Królowej Jadwigi, też tam mieszkałem z mamą Krystyną i z tatem Lucjanem, to miał chrzestny dwie ściany z kryształowych luster i sufit. Tata mi opowiadał że zaraz po wojnie był jakiś konkurs dla sklarzy w Szczecinie, no i właśnie tak się rzecz miała że I miejsce zajął Władysław Sobczak - ojciec chrzestny, a II miejsce zajął Lucjan Prusiński. Podobno, jak się urodziłem w tymże Szczecinie, 30 Września 1948 roku, to (mistrzowie szkła) wypili 2 litry wódki ze spirytusu w dwa dni! Nie wiem czy tradycyjnie pod kiszeniaka, znanego polskiego ogóreczka. Wiem też Panie Karolu, że jak krzyknąłem wychodząc z łona matki Krystyny Prusińskiej z domu Sowińskiej, to na ul. Wielkiej przy rzece Odra zawalił się dach katedry! Wracam do Pana recenzji... Pisze Pan: "Cóż to jest do (diabła) to piękno? Karol Bodler napisał wiersz (piękny) o gnijących wnętrznościach zdechłego konia. A gdyby tak zamieścił Pan obraz albo fotografię zaniedbanej starej (bezzębnej) żebraczki albo starego dziada? Wiem, że Pana ideowo na to stać, bo przecież jest Pan prezesem Partii Biednych. Do których, dziadów, i ja mam zaszczyt się zaliczać! Mojemu ani Pańskiemu wizerunkowi to nie zaszkodzi a dopomoże w nabraniu ludzkiego wyrazu, żeś oto Pan jest człowiek, a nie udajesz Pan poetę, czyli nie wiadomo kogo (w dzisiejszych czasach, kiedy [poeta nie jest kontestatorem] a raczej podporą nieludzkiego systemu). Z tym podkreślaniem ciągle, że jesteś Pan poetą, to chyba bierze się stąd, że masz Pan (tak jak ja) "dwa ciała króla". Jedno ciało z krwi i kości, normalne i śmierdzące, a to drugie jest mistyczne, przezroczyste i niedotykalne przez zwykłych ludzi. Jeśli próbował Pan leczyć dotykiem, uśmierzać ból, to może mieć Pan tego rodzaju prerogatywę, co poeci często mają. Przecież nieprzypadkowo kobiety lgną do Pana, przeczuwając w Panu cudotwórcę i uzdrowiciela. Wiele z nich pewnie ma dolegliwości ginekologiczne, a na to nie ma nic lepszego niż ręka poety! Dlatego mówisz Pan: Jestem poetą, a masz Pan na myśli "Noli me tangere". Przy czym Pan może dotykać, bo zrobi to ciałem materialnym, natomiast Pana ciało niematerialne (poetyckie, nie jest osiągalne do dotyku przez byle kogo. Podkreślając swoją poetyckość bytu, podkreśla Pan wyjątkowość i nieosiągalność". Panie Karolu, jeśli czytałem coś rozsądnego to uważam ten cały materiał (akurat schowany), za pracowity esej w obecnych czasach w Literaturze. Nie chodzi akurat o to, że Pan pisze o mojej twórczości. Ale dlaczego ja z Panem się zgadzam? Bo jesteśmy obydwaj, z tak zwanego kruszcu - może i tym kryształem na suficie i na ścianach, między innymi u mojego ojca chrzestnego Władysława Sobczaka. I niech mu ta Ziemia lekką będzie - chyba na ku Słońcu sobie tam odpoczywa jak i mój tata Lucjan Prusiński odpoczywa na cmentarzu w Otwocku, to my, Pan i ja, dwaj literaci z bożej łaski rozumiemy się doskonale. My jako ten kryształ w szybie, widzimy się... Niestety, nie widzą nas śmiertelnicy! Pozdrawiam - Zygmunt Jan Prusiński Ustka. 15 Lipca 2012 r. Niedziela 15:32 | |
fenixferrum 
|
2018.12.12; 03:20:42 |
|
Komentowany wiersz:
Te strony wierszy na fali otwartej przestrzeni
|
|
| Panie Zygmuncie używam slangu młodzieżowego w nadziej że się odrobinkę odmłodzę a tu proszę Pana nic , no zupełnie nic. Nie dość tego to dajmy na to jak Pan , przestają mnie rozumieć. Jedni mnie nie chcą drudzy nie rozumieją. Kopara to prawie to samo co koparka , wszystko robi dokładnie to samo . Dlaczego więc napisałem "prawie" to samo , bo zjadłem literkę "k" Ot i cala tajemnica.:))) Serdeczności posyłam Mirek . | |
|
zygpru1948
|
2018.12.12; 02:22:07 |
|
Komentowany wiersz:
Te strony wierszy na fali otwartej przestrzeni
|
|
| Panie Mirku, nie wiem co oznacza "kopara", koparka tak, wiem do czego sluzy. - Pozdrawiam swiatecznie | |
|
fenixferrum
|
2018.12.11; 12:32:42 |
|
Komentowany wiersz:
Te strony wierszy na fali otwartej przestrzeni
|
|
| No no Panie Zygmuncie zrobił Pan ze mnie koparę, jak to mawia się obecnie. Szczęka mi opadła w zachwycie. Mieszka Pan w Ustce i te ustka wciąż mieszkają w Panu... z reszta nie tylko w Panu :))) Pozdrawiam serdecznie i świątecznie Mirek | |
|
zygpru1948
|
2018.12.11; 05:50:55 |
|
Komentowany wiersz:
Te strony wierszy na fali otwartej przestrzeni
|
|
| Bajeczna Margot Bene z Avinion - krytyk literacki i felietonistka, zawsze czeka na mój Erotyk ! https://scontent-waw1-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/46803698_2299202506818957_8098968565337554944_n.jpg?_nc_cat=105&_nc_ht=scontent-waw1-1.xx&oh=cbc0c65aaffb54edae95dcfb8826c591&oe=5CA2B749 | |
|
zygpru1948
|
2018.12.11; 05:43:39 |
|
Komentowany wiersz:
Te strony wierszy na fali otwartej przestrzeni
|
|
| Zygmunt Jan Prusiński Mój artystyczny fotoblog https://zygpru1948.flog.pl/ | |
|
zygpru1948
|
2018.12.11; 05:43:04 |
|
Komentowany wiersz:
Te strony wierszy na fali otwartej przestrzeni
|
|
| W KRAINIE CIENI - Część IV Dział: Kultura, Temat: Literatura Zygmunt Jan Prusiński PIÓRO MOJE PISZE O TOBIE https://www.salon24.pl/u/korespondentwojenny/916167,w-krainie-cieni-czesc-iv | |
|
zygpru1948
|
2018.12.11; 05:41:03 |
|
Komentowany wiersz:
Te strony wierszy na fali otwartej przestrzeni
|
|
| Karol Zieliński KRYTYK I POETA (recenzja o książce pt. „Kobieta białych luster”) Otóż, poeta Zygmunt Jan Prusiński wcale nie liczy na jakąś miłość, że gdy będzie używał słowa "miłość" to kobieta chętniej itp. Poecie, to pisanie się nadzwyczaj udało. Tyle szczerego, nie wymyślonego, bezpretensjonalnego, powtarzanego od początku świata... banału! A tymczasem jest to tak świeże i prawdziwe, że tu wcale nie chodzi o jakieś tam zakichane miłości... Ludzie miłości... jakie znamy na co dzień, jakie żeśmy w swym życiu przeżyli, to zdaje się betka... przy smutku, z niemożności osiągnięcia prawdziwej miłości... w świadomości, a raczej w podświadomości Prusińskiego, że miłość to coś horrendalnie absurdalnego. I poeta to wie... i cierpi... jakby cierpienie było sednem miłości. Poeta Prusiński, jako filozof miłości, wszystko to wie! I te erotyki nie są skierowane do ziemskiej kochanki! Jeśli już to do takiej, która nie istnieje albo już umarła, albo lepiej by było, żeby się nie narodziła, lub przed narodzeniem umarła! Bo któraż to z kobiet potrafi pieścić otwarte serce w wazonie, pana Zygmunta. Ja na nic takiego bym się nie zdobył. U mnie sytuacja metafizyczna przebiega inaczej! Tymczasem Prusiński, nie! On przeżywa inaczej, „głęboko” po młodopolsku i pisze jak Edward Stachura: "struny gitary leniwe jak nigdy"! - Co za piekło! (Z tym, że u Stachury nie było kobiety!) - Co za boleści i cierpienia! I dalej pisze: "Jednak wiemy oboje, że nasz nurt miłości przetrwa". Otóż nie przetrwa! Poeta wie o tym, że nie przetrwa. W każdym wierszu miłość się rodzi i umiera - od nowa! Prusiński to wie i to samo czuł gdy tytułował wiersze: dla Mar, dla Wieśki, Józki, Maryśki. Wszystkie traktując jak markizy! Jak anioły. Jak matki boskie! Z najwyższym szacunkiem i wiedział, że mimo to nic nie przetrwa! Każdy wiersz kończy się w goryczach smutku! On ma w żołądku samą "żołądkową gorzką"! Po ile ona, poeto? To bardzo piękne i smutne wiersze! I żadne rewelacje! Żadne takie fajerwerki zadziwiających pomysłów, żeby aż zatkało! Tu nic nie "zatyka", bo tak jak u samego Pana Boga, "wszystko jest spieprzone”! (Przychodzi mi na myśl "Ostatnie tango w Paryżu”). Bo przecież po wszystkich zaglądaniach w serce Prusińskiego w kryształowym wazonie, poeta powinien kochance ulżyć i spędzeniu z jej krwiobiegu w miednicy małej nadmiar napięcia nerwowego z podniecenia (z długotrwałego przekrwienia) od słów: „kocham, całuję pieprzyki między twymi nogami” etc. Od tego kobiecie staje łechtaczka i swędzi! A tu nasz poeta zamiast doprowadzić ją do orgazmu i uwolnienia od napięcia (biedna kobieta!), "zbliża się do granicy jej kolorów"! Niech go licho! Jednakże, mimo tego, nasz poeta, nie daje (Sylwii Żwirskiej) żadnej nadziei, w żadnej aluzji, że jednak zrobi coś fizycznie! Tu nie o fizyczne chodzi! Tu chodzi o "usunięcie zwątpienia" z ciała Prusińskiego: "gdy ona wbije się w niego, w jego ciało, ostrzem promienia, jak motyl". I tu również nie chodzi o niezdrowe konotacje pod XIX-wiecznej poezji epatującej fizycznymi obrazami seksu... tu chodzi o nadanie sensualnego wyrazu ludzkiemu życiu. A tego w poezji Prusińskiego brak. Poeta jeszcze Żwirskiej nie poznał osobiście i fizycznie (nawet w pociągu), a już (do czego ma zresztą - licencja poetica - prawo) akcja poetycka utyka w miejscu, gdzie zwątpienie nie pozwala na dotyk, pocałunek, podniecenie, bo inaczej, po jakiego diabła poeta miałby się zbliżać "do zrozumienia jej kolorów"? Ja to doskonale rozumiem (dlaczego) i mogę na ten temat napisać pięćset stron analizy, ale czy to jest potrzebne (taka gadanina!) zwykłemu zjadaczowi chleba? Pomijając pytanie, czy w ogóle poezja Zygmunta Jana Prusińskiego jest potrzebna zjadaczom polędwicy? Czytuję różne wiersze, ale dopiero u Prusińskiego trafiłem na ciekawy, współczesny melanż, mianowicie najpierw są słodziutkie porównańka i głupiutkie (czasem) apostrofy, ale po ich złożeniu do kupy, okazuje się, że oglądamy światy przerażające w najczystszej postaci... głupoty, piękna, łatwizny umysłowej i wyświechtanych porównań... za którymi stoi zbrodnia, zdrada, skrobanka, łapówka, oszustwo... i pragnienie zwykłej miłości i ludzkiej bliskości, które jest nieosiągalne i absurdalne w świecie niedorzecznym. Nawet sam Pan Bóg, mówi Zygmuntowi Prusińskiemu: Przecież wiesz, że twoje żądanie bezinteresownej, czystej, duchowej miłości jest niemożliwe (i niemoralne), ale pisz i łudź się, wpadaj w sen, śnij o kochance o wyższym stanie ducha. Najpierw seks, później poezja! (Jan Kochanowski by się z tym zgodził). Nie odwrotnie, bo nie rozładowane napięcie stworzy dewiację i dysonans! Tak samo jest w Teodycei u samego Boga. Zgodzi się z tym prof. Kazimierz Jaworski! (Dobrze by było, żeby się poeta na te psychoanalityki do mnie odezwał! W kontekście Jaworskiego również). Tak czy inaczej (na koniec), jeśli Sylwia Żwirska (piękne polskie nazwisko) - masz dobry gust poeto, pozwolisz, że wykorzystam je w swojej powieści!? Jak i również ją samą i ciebie! (W tej chwili czuje się jakbym brał udział w jakiejś salonowej scenie w "Próchnie" Wacława Berenta) - istnieje naprawdę (co nie jest istotne!), to powinna się czuć zaszczycona, że trafiła na takiego mężczyznę, jak Prusiński (niewidzące, wodniste oczy medium! Somnambulika!), który umieszcza jej nazwisko w swoich fantazmatach (ale nie tylko w "swoich" bo to są również nasze fantazmaty! - wyjaśnię przy okazji! No, poeto. Jeśli miałbym poszukiwać porównań, a spędziłem wiele lat w bibliotekach i na lekturach naszych (i nie tylko) wielkich poetach, to bym teraz porównał Zygmunta Prusińskiego z Zygmuntem Krasińskim! I idę o zakład, że moje uczone koleżanki profesorki od romantyków, musiałyby ulec powadze argumentów, właściwych tej dziedzinie wiedzy... (Nie zdradzam tu tajemnicy, że w nauce liczy się miła powierzchowność zapewniająca poparcie przy głosowaniach na radach naukowych wydziałów. Facet, który przeleci większość koleżanek ma większe szanse na ustalenie co jest bardziej naukowe a co nie, bo oddane jego urokowi byłe kochanki go poprą). Myślę tu o bardzo specyficznym i zamkniętym kręgu specjalistów od Juliusza Słowackiego i Krasińskiego. Bo co innego jest go wydać w stu tysiącach egzemplarzy, ale nic sensownego nie móc poza tym o nim powiedzieć Polakom i "Polsce", np. o figurze „Okopów Trójcy Świętej” lub o ślepocie Orcia. Specjalnie używam mocnych słów, bo tylko one pozostają jako świadectwo, że kiedyś istniał świat naturalny, w którym jednakże poeta Prusiński usiłował szukać duchowej racjonalizacji. Niech się teraz "przebudzi" (po raz wtóry i wtóry - jak we śnie w dramacie scenicznym, Calderona de la Barca "Życie snem") i próbuje opisać miłość kobiety, która urodziła się z probówki... Kraków. 12.08.2011 | |
|
zygpru1948
|
2018.12.10; 06:36:41 |
|
Komentowany wiersz:
Ten mały cichy wiersz...
|
|
| Anno, to wez to jako motto wiersza, przyszlego - nie zapominajac podac dane autora... | |
|
zygpru1948
|
2018.12.10; 01:58:48 |
|
Komentowany wiersz:
Ten mały cichy wiersz...
|
|
| Bajeczna Margot Bene z Avinion - krytyk literacki i felietonistka, zawsze czeka na mój Erotyk ! https://scontent-waw1-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/46525586_2299221913483683_3375167772882370560_n.jpg?_nc_cat=101&_nc_ht=scontent-waw1-1.xx&oh=bce9ed58a97bf8f4d1e9ea8e37dc7676&oe=5CA42E3E | |
|
zygpru1948
|
2018.12.10; 01:48:13 |
|
Komentowany wiersz:
Ten mały cichy wiersz...
|
|
| Zygmunt Jan Prusiński Mój artystyczny fotoblog https://zygpru1948.flog.pl/ | |
|
zygpru1948
|
2018.12.10; 01:47:44 |
|
Komentowany wiersz:
Ten mały cichy wiersz...
|
|
| W KRAINIE CIENI - Część IV Dział: Kultura, Temat: Literatura Zygmunt Jan Prusiński PIÓRO MOJE PISZE O TOBIE https://www.salon24.pl/u/korespondentwojenny/916167,w-krainie-cieni-czesc-iv | |
|
zygpru1948
|
2018.12.10; 01:46:12 |
|
Komentowany wiersz:
Ten mały cichy wiersz...
|
|
| Dziennik pisarza Karola Zielińskiego z Krakowa 23.12.2011 22:48 @Zygmunt Jan Prusiński Ja Pana mam za najprawdziwszego poetę. Spokojnie. Z tym, że dzisiaj się sprawy niepomiernie pokomplikowały i wyglądają gorzej niż np. 30 lat temu, z Romanem Śliwonikiem, Ernestem Bryllem czy ze Zbigniewem Jerzyną. Nie tylko przybyło nowe pokolenie poetów, ale NOWE CZASY. Poezja już znaczy co innego. Dla Amerykanów Walt Whitman też już nie jest poetą (a Ameryka dawną poczciwą Ameryką - tylko zwyrodniały burdel)! Whitman, on jest historycznym poetą, którego poezja do pojebanych czasów współczesnych ma się jak pieść do nosa. Ja się nie dziwię przerażeniu w oczach kobiet, na widok dzikości męskiej wariacji. Niech Pan sobie wyobrazi, że mógłbym się ożenić z bardzo ładną trzydziestolatką (i to niejedną), gdybym się odważył na potworną mękę zakładania rodziny (której one nie mają z kim założyć). Zakładam, a nawet jestem pewien, że te dzisiejsze dziewczyny byłyby mi wierniejsze (w mojej starości - a ponoć wyglądam na 40-50 lat - stary dziad), niż te kurewki, kiedy byłem młody. Tak się porobiło. Dzisiejsi młodzi faceci nie są ani do tańca ani do różańca - tak wychowani przez postmodernistyczne mamusie. Podejrzewam, że są do niczego. Wydupczyć i zostawić. Dlatego młode kobiety są w szoku. I pisz im stary poeto jakieś dziwne erotyki o kolczastym lesie! Co to ma być?, aluzja Pańskich poranionych organów płciowych? Ale one za to poranienie nie odpowiadają, bo to zrobiły ich mamusie. Co zaś do "brzydkich słów" w rodzaju "rypać". Poezja nie znajduje się w słowach. Od napisania słowa "rypać" nie zjawi się w erotyku i nie sprawi że ten erotyk stanie się dziełem sztuki. Ale również nie sprawi tego słówko: "kocham", nie spowoduje zjawienie się Pani Poezji. Jest to wielka pani, która czasem zachowuje się jak kurwa, ale tylko z tymi, których lubi. A nie lubi tych, którzy na "chama" i za wszelką cenę chcą być poetami. Niedawno była u mnie w ogrodzie wczas rano, gdy sobie usiłowałem przypominając jak mój ojciec szczepił gruszki i śmiała się z poetów, którzy ubiegłej nocy chcieli jej wejść do łóżka, żeby ją posiąść. To dziwna sprawa, ale wszystkie wiersze świata, napisane układnie i pięknie, są potrzebne i składają się na wspaniały bukiet ożywiający umierającą psychikę człowieka. Ale tylko niektóre są prawdziwą poezją. Jednakże tych kilka wierszy prawdziwej Poezji wystarczy, żeby rozlewała się ona na pozostałe wiersze mniej udane, albo te które znamy albo jesteśmy nimi zmęczeni. I Poezja je ożywia. Ja w święta nigdzie się nie wybieram, bo chciałbym popracować, więc nie składam na razie "życzeń", bo jutro i w święta pewnie coś do Pana napiszę (powiadam, mam Pana za mądrego faceta). Tym niemniej, już teraz składam wyrazy szacunku Panu, Pańskiej mamie i całej Pana rodzinie. PS. Jeszcze nie zajrzałem na "kodeks erotyki" ale zajrzę. Zygmunt Jan Prusiński Bluszczowy Blues... ___________________________ | |
|
zygpru1948
|
2018.12.09; 17:14:08 |
|
Komentowany wiersz:
Pióro moje pisze o tobie
|
|
| Pozdrawiam świątecznie Pana fenixa ! | |
|
fenixferrum
|
2018.12.09; 05:21:25 |
|
Komentowany wiersz:
Pióro moje pisze o tobie
|
|
| Panie Zygmuncie pozdrawiam Pana świątecznie | |
|
zygpru1948
|
2018.12.09; 04:35:14 |
|
Komentowany wiersz:
Pióro moje pisze o tobie
|
|
| Bajeczna Margot Bene z Avinion - krytyk literacki i felietonistka, zawsze czeka na mój Erotyk ! https://scontent-waw1-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/46507973_2299208990151642_2436741204235255808_n.jpg?_nc_cat=105&_nc_ht=scontent-waw1-1.xx&oh=5cadfce89969e430d3a42ad33a99c11f&oe=5CAAD245 | |
|
zygpru1948
|
2018.12.09; 04:24:22 |
|
Komentowany wiersz:
Pióro moje pisze o tobie
|
|
| Zygmunt Jan Prusiński Mój artystyczny fotoblog https://zygpru1948.flog.pl/ | |
|
zygpru1948
|
2018.12.09; 04:23:07 |
|
Komentowany wiersz:
Pióro moje pisze o tobie
|
|
| W KRAINIE CIENI - Część IV Dział: Kultura, Temat: Literatura Zygmunt Jan Prusiński PIÓRO MOJE PISZE O TOBIE https://www.salon24.pl/u/korespondentwojenny/916167,w-krainie-cieni-czesc-iv | |
|
zygpru1948
|
2018.12.09; 04:21:27 |
|
Komentowany wiersz:
Pióro moje pisze o tobie
|
|
| Dziennik pisarza Karola Zielińskiego z Krakowa 26.06.2011 21:38 @Zygmunt Jan Prusiński Popieram Pana w całej rozciągłości. Widać, że obaj mieliśmy standardowe żony z mieszczańskich środowisk. Moje też (twierdziły, że żyją po to, aby się zabawić i jak to w Krakowie, raz w tygodniu (w sobotę) trzeba było z nimi zaliczyć cztery nocne lokale miasta. Wracało się nad ranem, a teściowa pilnowała dziecka. Robiły tak wszystkie młode rodziny ze sfery sklepikarzy, drobnych fabrykantów, rzemieślników, kamieniczników, dziennikarzy itp. Pracowników naukowych tam nie widziałem, bo mieli marne zarobki. Dziennikarze gzili się "pod gruszką" natomiast aktorzy pili w SPATIFIE. Do domu wracało się nad ranem. Ale wtedy to jeszcze było moralnie, bo dzisiaj, kiedy w rynku i w śródmieściu jest 250 klubów i klubików (niektóre całkiem niezłe) - to dopiero burdel i kurwiarnia na całego! Przecież wiele nowoczesnych kobiet z pierwszych stron gazet i telewizji mówi, że gdyby nie zaliczyła w łóżku co noc innego partnera, to taki dzień byłby dla niej stracony! Kiedy moja druga żona postanowiła się ze mną rozwieść, bo się zakochała w szpiegującym mnie agencie ubecji, to jednym z jej argumentów było, (i jej mamusi), że cierpiała przy mnie na brak rozrywki, bo zabierałem ją do nocnego lokalu tylko raz na miesiąc, (np. do Feniksa, gdzie od czasu stanu wojennego występowali artyści Jana Pietrzaka z kabaretu pod Egidą, ale z porządną kulturą i kontrkulturą nie miało to nic wspólnego, tylko to była mieszczańska tańcbuda a wóda się lała strumieniami). Kurwidełko. Oczywiście śliniącym się fagasom moja żona dupy nie dawała, bo ją pilnowałem jak cerber, ale też robiła do nich głupie oko. Ja się tym nie przejmowałem Panie Zygmuncie, bo byłem młody i sprawny w portkach. Ale przecież tu nie chodzi to, czy mężczyźni zdradzają częściej, bo to nie ma nic do rzeczy (wydaje się, że to mężczyzna jest monogamiczny a kobieta poli męska). Chodzi o to, że kobiety za pomocą słówka "kultura" robią mężczyzn swoimi niewolnikami i ogłupiają ich do reszty. Powiem tak: Homer był kobietą - lecz kobiety to ukrywają! Kultura starożytna była tworzona przez kobiety dla mężczyzn (żeby się wykrwawiali). A propos kobiet w Antyku, to przecież mąż nie był kobiecie potrzebny, bo gdy się pieprzył ze swoim niewolnikiem, to ona tymczasem miała w sobie dwóch Afrykanów, (temat rzeka Panie Zygmuncie, temat rzeka!). (Co najmniej głęboka studzienka - która była synonimem wie Pan czego - w miłosnej fraszce staropolskiej - jakich głębokości!?) Kobieta w kulturze jest tym, tą stroną, która nie czyta płodów własnej kultury - przeznaczonej do ogłupiania mężczyzny - bo ona nie jest od czytania swojej propagandy tylko do wykorzystywania czytającego mężczyzny. On czyta, żeby nabrać "ogłady" i "delikatności" w obcowaniu z płcią piękną! To jest sedno sprawy! Nabrać "ogłady" - czyli zostać niewolnikiem kobiet. Żyd nie jest od konsumpcji towarów które wstawia w swoim kramie. Od kupowania i konsumpcji jest goj, żeby żyd mógł go opanować i nad nim panować ekonomicznie. Kobieta jest od pisania literatury, mitów, Odysei, wielkich sag rodzinnych, poematów, esejów, sonetów... (zwykle to się dzieje pseudomęskimi rękami męskich hermafrodytów) mężczyzna jest od ich czytania i uwielbiania kobiety, oddając się w niewolę kobiecego umysłu, kobiecej chimery i zachcianki. Proszę zauważyć, że wszyscy wybitni twórcy, to hermafrodyci wodzeni jak salonowe pieski na pasku kobiet. Walt Whitman - pederasta... (wymieniać wszystkich po nazwisku nie sposób) poeci i prozaicy angielscy XIX i XX w. to pederaści i sługusi kobiet. Francuzi i Niemcy... przykładowo Sartre, charakter kobiecy, któremu żoneczka wkładała kolejno swoje kochanki do łóżka; Camus - kochany pederasta; Manowie w Niemczech to hermafrodyczna plastelina. W ogóle mieszczanin to półchłop-półbaba. Przykład z naszego podwórka, autor „Sławy i chwały”, Iwaszkiewicz. Ciało męskie owłosione, kut dorodny, typ androgyniczny jak kawał knura, a tymczasem duszyczka galaretowata kobiecej mimozy. Forowany przez kobiety i podawany tym chłopom - bucom jako wzór zachowań, żeby całowali po rączkach i myziali po dupce. Nie mówię, że nie współczuję kobietom. Kobieta jako fizycznie słabsza od mężczyzny, sam mam córkę i widzę, że współczesna matka wychowała niemłodego mężczyznę, ale często bestię (dlatego powtarzam za św. Pawłem: kobiecie nauczać ani wychowywać, nie pozwalam!), więc współczesna dziewczyna musi się bronić głową i pomyślunkiem, tworząc z kultury narzędzie obezwładniania "męskiego buca", ale czy aby nie za dużo tego znęcania nad ogłupiałym mężczyzną? Mężczyzna idzie na wojnę, ale to kobieta nim dowodzi i prowadzi na rzeź jak baranka swojej religii. To kobiety prowadzą wojny, żeby panować nad mężczyzną i regulować jego pulą genetyczną. To co myślą na temat tego co jest korzystne dla gatunku, co myślą i piszą na temat genetyczności genetycy i seksuolodzy typu Lwa Starowicza, nie jest prawdziwe ani trafne. "Profesorzy" (babskiej dupy bracia), tak twierdzą, żeby kobietom dogodzić, bo patrzą na obraz już zmitologizowany i spreparowany przez kobiety. Kobiety się z nich śmieją, mówiąc że to chłopy-buce. Kobietom chodzi o rodzenie zdrowych, inteligentnych i władczych dziewczynek, natomiast chłopcy mają im być potulni. Oczywiście tak jak wszystko jest sprzeczne w sobie, tak i to pragnienie i polityka kobieca ma mankamenty sprzeczności. Kobietom powinno zależeć na tym, żeby każda z nich stękała w łóżku pod dorodnym chłopem - ale to pragnienie ma jedną wadę, mianowicie, że ten dorodny samiec, gdy już zaspokoi swoje chucie, bierze ją za "łeb" i rankiem skoro świt pędzi do roboty, stając się jej okrutnym władcą i panem. Dlatego kobieta woli cherlawą męską zabaweczkę (miniaturkę) z cienkim penisem, którą może sobie przyłożyć do łona, kiedy zechce, a "gdy się znudzi to strzepnie jak pył". Niestety nie ma nic za darmo, zawsze jest coś za coś. Kobieta która jest bogata i ma pieniądze, zawsze sobie weźmie młodego męskiego ogiera do łóżka, który ją zadowoli w 100%, a sprawą kobiecej eugeniki jest planować, żeby w interesie ich przyszłego bezpieczeństwa takich ogierów nie rodziło się więcej niż 5%. Moje panie i panowie, czy jestem logiczny? Następnym razem poruszę temat, jeśli Pan Zygmunt drogi, pozwoli, jak kobiety prowadzą współczesne wojny rękami amerykańskich King-kongów. Zygmunt Jan Prusiński Elementarz poezji miłosnej - Część IX _____________________________________ | |
|
zygpru1948
|
2018.12.08; 12:26:23 |
|
Komentowany wiersz:
Najpierw twoje ciało w modlitwie
|
|
| Zygmunt Jan Prusiński Moj artystyczny fotoblog https://zygpru1948.flog.pl/ | |
|
zygpru1948
|
2018.12.08; 06:22:53 |
|
Komentowany wiersz:
Najpierw twoje ciało w modlitwie
|
|
| Bajeczna Margot Bene z Avinion - krytyk literacki i felietonistka, zawsze czeka na mój Erotyk ! https://scontent-waw1-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/46523645_2299198403486034_2721078772353728512_n.jpg?_nc_cat=106&_nc_ht=scontent-waw1-1.xx&oh=4fca94f870f41796dc65feca4d5b5584&oe=5CAB8CDC | |
|
zygpru1948
|
2018.12.08; 05:57:42 |
|
Komentowany wiersz:
Najpierw twoje ciało w modlitwie
|
|
| W KRAINIE CIENI - Część IV Dział: Kultura, Temat: Literatura Zygmunt Jan Prusiński PIÓRO MOJE PISZE O TOBIE https://www.salon24.pl/u/korespondentwojenny/916167,w-krainie-cieni-czesc-iv | |
|
zygpru1948
|
2018.12.08; 05:56:25 |
|
Komentowany wiersz:
Najpierw twoje ciało w modlitwie
|
|
| Dziennik pisarza Karola Zielińskiego z Krakowa 03.01.2012 00:08 @Mar Canela. Miałem co innego robić, ale gdy zajrzałem do waszego blogu, to zaraz we mnie zawrzało. Przecież to co wy tam wyprawiacie, to tego by Johann Wolfgang von Goethe w swoim Fauście nie wymyślił. Pani jest super czarownicą a przynajmniej jest w Pani potencjał. Pan Zygmunt mnie martwi w tym garnku czarownic, bo się na Fausta nie nadaje. Ta zastraszona figura (on się najwyraźniej Pani, a może nawet kobiet, boi), to raczej kochanek z „Cierpień Młodego Wertera”. Ale i w Fauście Goethego bohater był zagubiony. On chciał być tylko kochany i wiecznie młody, ale właściwie to był naiwny, aż Szatan nie znajdując w nim partnera go zabił. Pani Małgorzato, wcale nie jest oczywiste, że ja jestem autorem słów z jakiegoś bulwersującego od Pani listu (którym się, pan Zygmunt bulwersuje), pod którym się podpisał Zelkan. Zelkan to nie Skręt, Skręt to nie Karol. Teraz pisze Skręt, czyli fikcyjna osoba, kreująca jakieś podmioty liryczne w swoim tekście, i nic więcej (ale na zdjęcia Pani patrzy i „podnieca” się nimi Karol). Sztuka epistolarna jest jednym z działów wiedzy o literaturze i tekstologii, bardzo odmiennym od np. prozy lub poezji. Chociaż można ją włączyć w ramach wielkiego do podziału w rozważania o liryce (nie o dramacie). Dlaczego to takie ważne? Bo inaczej istnieje intencjonalnie dzieło z rodzaju dramatu a inaczej z rodzaju liryki (i jednocześnie prozy). Wiec czy to ja pisałem (podniecony!) o tym do Pani, że mężczyzna podczas, miłosnego zespolenia (stękania, drapania, i to odpowiednio wyprofilowanymi paznokciami, przez kobietę (czego poucza – nie bezzasadnie! - Kamasutra), czy jakiś anonimowy Zelkan? Po to istnieją pseudonimy, żeby mężczyzna się odważył! Tylko w chwili orgazmu i śmierci mężczyzna może powiedzieć, „tak, to byłem ja, który cię kochałem”! I tu chodzi o zupełnie inną miłość, bo idealną miłość, która wszystkie góry i chmury przekracza, który kasuje upływ czasu. Są takie filmy, które za temat mają spotkanie miłosne ludzi, po wielu latach niewidzenia się, którzy kochali się od wczesnej młodości ale zostali rozłączeni przez rodziców, los, przypadek etc. i dopiero na starość, jako pomarszczeni kochankowie odnajdują z powrotem swoje młodzieńcze, utracone piękno. I jeszcze tym więcej się kochają Czy nie ma Pani nikogo takiego w swym sercu, którego pokochała w wieku 17 lat i nie może go zapomnieć? Otóż nic straconego, sztuki ezoteryczne i wiedza tajemna mówi: „to co zaginęło, odnajdzie się! Kto wie, czy nie jest tak, że wszystkie nasze miłości dorosłego życia są poszukiwaniem, tamtej pierwszej fascynacji, która jest nieśmiertelna i odnajdzie się w drugim życiu. A co do listu niejakiego Zelkana do Pani, to pana Zygmunta oburzyło chyba, gdy Zelkan pisał, że mężczyznę najbardziej podnieca wyraz ust kochanki, które reagują na jakość i siłę pchnięć jego prącia. Oczy mogą kłamać, oczy mogą się ukrywać i unikać kontaktu, ale usta połączone wiązką nerwową tą samą która przewodzi impulsy z obszarów łonowych, powtarza bezwiednie to co i tamte wargi. To jest po prostu fizjologia podporządkowana ludzkiej świadomości, psychice i ludzkiej duszy. A gdyby Pani (nie wiem czy Pani nie uprawiała) spróbowała seksu tantrycznego, sensu stricte, gdy w miłosnym umieraniu, w zwolnionym oddechu a nawet bezdechu, gdy serce zamiera i staje, a nasze ciała i my sami są dotykane przez inny rodzaj istnienia, przez „zupełnie OBCE” (nie tylko nasze ręce) bez kształtu, mowy i rodzaju płciowego i to to mówi nam prawdę o nas, a przeżycie obecności kochanka jest tak „dosadne”, że nie chcemy żeby „to się skończyło” i to jeszcze trwa w nas bardzo długo i czyni nas wyjątkowymi, jakby pół-bogami…! Co zaś ciekawe ze strony anatemo-fizjologicznej, to o wzwód kochanka ani o pochwicę kochanki, nie ma się co martwić bo, to wszystko się w cudowny sposób dopasowuje pod względem wielkości, głębokości, objętości, smarności, lepkości, wrażliwości etc. To w ogóle nie ma znaczenia, bo wtedy jest wszystko we wszystkim. A pan Zygmunt rozdrabnia to (niepotrzebnie – zamiast szukać jedności) na atomy, noga (w drugiej zwrotce) tu, łechtaczka tam, oko patrzy krzywo, ręka zawadza (moja poetycka żono), kolczasty las kłuje, kot miauczy (zdenerwowane krzykiem pająki, biegają jak szalone, na niczym, na własnych myślach się skupić nie można), i ta cholerna obawa o wulgarność… zamiast szukać jedności. Zamiast zapomnieć o szemranej (bo użytkowej) „poezji”. „Poezja” to jego zguba! Zamiast myśleć o kobiecie, to on myśli o „poezji”. To nie czytelnik ma rozumieć o co kochankowi w wierszu chodzi, tylko jego kochanka. Ja nie jestem poetą, ale, pisałbym do Pani nie jak do poetyckiej żony, ani do księżniczki Andaluzji, ale jak do kobiety, cycatej baby, którą chciałbym mieć jak mężczyzna, pomimo że ma Pani męża i dzieci etc. (ile jest tam tych dzieci do jasnej)? Nie przeszkadzałoby mi, że Pani jest gdzieś tam daleko, to nie ma znaczenia, że Pani ma męża, to betka, nawet podniecające. Przywoływałbym Panią (również w wierszu): „Margośka, chodź tu"! Sprzedam ostanie kolekcjonerskie pieniądze (jakie mam na czarną godzinę), a pojadę do ciebie i dorwę cię, choćby na klatce schodowej i wyłabudam choćby na klamce od drzwi, w tej twojej pieprzonej, przeklętej Maladze (co za seksualne słowo! MALAGA)! A skąd Pani wie, że to nie Skręt ale Karol tak nie myśli? Albo że tak nie zrobię? A są ku temu ważne charakterologiczne i metafizyczne powody, bo już jakieś nici (tej dziwnej pleśni) zostały z Pani „grzybni” wynicowane w stronę mojego „kapelusza”. Wracając do pana Zygmunta, to w miejscach gdzie powinien się wysilić na ujawnianie wstydliwej prawdy, tego co myśli i czuje (że go pizdeczka męczy), to on wsadza w to miejsce słówko „poezja”. Chyba że go (pizdeczka) nie „męczy”, to jeśli go nic nie męczy, to po co się wygłupia, po co pisze „poezje” i „erotyki”, w których nie ma erotyki? I znów, do diabła, mówiąc o erotyce nie mam na myśli wulgarności, tylko szczerość. A poezja jest po to, żeby unikając wulgarności, w elegancki sposób wyznać kochance najtajniejsze pokłady szczerości i nikogo nie urazić, ani nie obrazić, ani siebie nie narazić na śmieszność. No, ale najpierw trzeba mieć (na oku lub w umyśle, albo w sercu) kobietę, która choćby była królewną z Malagi i miała męża i dzieci, to była kobietą określoną, z krwi i kości, która czuje do faceta albo obrzydzenie, albo lekceważenie, albo obojętność, abominację, albo lęk, albo ostrożność, albo gęsią skórkę, albo podrażnienie, albo, dziesiątki innych kombinacji… ale musi nastąpić taka sytuacja, że jedno z nich, albo oboje (z potencjalnych kochanków) czują tą niewygodną sytuację, że się „gniotą” w jednym pudełku, który jest rodzajem jakiegoś feblika, że coś ich uwiera jak ciasny but, że owszem, „ja się nim brzydzę i nigdy bym się z nim nie położyła do łóżka, ale przyjemnie jest o tym myśleć, że się tak brzydzę tym nikim, że wstrząsa mnie na samą myśl, żebym się z nim położyła i rozłożyła draniowi nogi". Fuj, ale wspaniałe FUJ! Aż coś wstrząsa (niczym zakonnicą) w podbrzuszu. A przecież Pani wie, że nie co dzień dane są takie autentyczne i wyraziste przeżycia kobiecie, która umiera i usycha z nudów we współczesnym świecie. Niby się robi jakieś blogi, pisze jakieś wiersze, ale wciąż czeka na Godota - coś podobnego co sztuka napisana przez Samuela Becketta. Proszę sobie odpowiedzieć, czy się Pani cieszy, że jutro przyjdą nudni goście i ten safanduła znów będzie ględził, to samo co wczoraj, w czwartek-piątek i przedwczoraj? Chodzi wiec o to, żeby nawet w „poezji różowej sypialni” było jakieś „COŚ” a nie poetyckie wymyślone NIC. A u pana Zygmunta często jest NIC. Różowa Próżnia. Dlatego ja się tak cieszyłem, gdy pan Zygmunt jako podmiot poetycki był w tej Maladze (szukając Pani z prawdziwej usteckiej, polskiej tęsknoty) i pił to nierzeczywiste wino (ale tęsknota była rzeczywista!), i myślał o Pani w wiejskiej oberży, ale mimo to, że fizycznie siedział na stołku w Ustce, w jakiś sposób wirtualnie i rzeczywiście zbliżał się do Pani, do jej skóry pokrytej delikatnymi rudymi włoskami wśród maleńkich wzgórków gęsiej skórki. A Pani wzruszała mnie, gdy pisała w swej kobiecej bezradności: „Zdejm kapelusz jako ostatni! Całuj”. A potem byłem rozczarowany, że zrobiliście wielkie odskoczenie od siebie i manifestację obojętności, że to tylko wiersze, że to tylko „poezja”, bez prawdziwego uczucia (i lipa), jakbyście nie rozumieli, że pisząc do siebie, byliście bardzo blisko siebie i ocierali (mentalnie i intencjonalnie, a więc w jakiś sposób półrzeczywiście) się o siebie jak prawdziwi kochankowie. A potem ja zrozumiałem, że to do was nie dotarło. A ja potrafię czytać niewyrażalne między wierszami! Namiętności między wami nie ma! Bo i skąd ma być? - ale ja mam na myśli bardzo wiele różnych rodzajów namiętności. Jak choćby, jest taki rodzaj namiętności, który odczuwam, patrząc na Pani zdjęcie (w sukience, albo w spodniach) z rozchylonymi nogami. I nie jest to tylko uczucie starego erotomana. Bo jest to inny rodzaj, bardzo intymnej, prywatnej i osobistej namiętności, tylko do Pani, której nie odczuwam patrząc na zdjęcia innych kobiet, choćby „najbardziej gołych i rozebranych”. Golizna tu nie ma nic do rzeczy. Piszę to, o „tym” dla zdawania sobie sprawy, z całej gradacji zjawisk psychicznych z którymi mamy do czynienia, choćby w tej chwili, kiedy piszemy (te głupstwa?) na tym blogu. (A tymczasem pan Zygmunt robi za przyzwoitkę i za głównego naiwnego). Wracając do próżni (specjalności pana Zygmunta) to nawet „próżnia” może być tak dramatyczna i pobudzać seksualnie (i moralnie) zmysły do „wulgarnego uniesienia” (w sensie że kochance się zrobi mokro w kroczu), (albo nad nim z litości zapłacze! No, co lepsze, (dyskretnie się podniecić czy płakać?), że „podniesie umysłu” do obojętności wobec wulgaryzmu świata i uwzniośli do obcowania z czymś absolutnie doskonałym (bo rzucenie się w przepaść zachłannej miłości to jak taniec na linie)! „Wulgarne uniesienie” (cóż to znaczy?) potrafi zrobić tak wulgarne wysublimowanie, które będzie tak eleganckie i estetycznie opakowane, że kobieta, która poczuje, że mogłoby to być do niej ad personam, spłoni się z rozkosznej emocji po uszy i uczuje skurcz w kroczu. Co, znowu coś nie tak? Może to nieprawda, że mężczyźnie w wieku od 18 do 35-40 lat życia staje w zwodzie prącie ok. 25-30 razy dziennie, a kobiecie tak samo staje clitoris? W starszym wieku odpowiednio rzadziej, ale przecież każdemu zdrowemu człowiekowi z fazie podniecenia coś tam w majtkach dryga. Panie Zygmuncie, czy to jest wulgarne A propos moralności. To przecież erotyk jest wyrazem i manifestacją naszej postawy moralnej! Szczególnie erotyk! A wulgaryzm jako wyraz oburzenia moralnego! A oburzenie jako sedno uczuć moralnych!? A życie seksualne z mężczyzną, które już tak nie kręci jak przedtem, nie kręci jak powinno i oczka lecą (w pończosze również) do zakazanego owocu? I tak, Pan Zygmunt, zamiast napisać, że „pod twoim brzuchem znajduje się łechtaczka” on pisze, że „znajduje się „poezja”. (Na Boga ja go nie zachęcam do wulgaryzmów)! Ale gdy się pisze „pod brzuchem „ poezja”, to dlatego się tak pisze, bo myśli obsesyjnie krążą wokół podbrzusza. Niech przestaną krążyć, a wtedy nie trzeba będzie wymyślać, że pod nim znajduje się „poezja” (zamiast clitoris), żeby nie być posądzonym o wulgaryzm. Nie w tym rzecz, a w zmianie optyki. Przecież napięcie seksualne nie leży w opisie narządów płciowych, a w odwadze drażnienia kochanki, w stwarzaniu sytuacji, gdy się ją „przypiera do muru”, w odwadze podrywania kobiety, w odwadze zuchwałości nieprzystojnych w ich sytuacji, propozycji (bo ona cnotliwa żona i matka). Bo jakże tu księżniczce z Andaluzji proponować wyekspriorowanie, od którego staną jej włosy na czubku głowy, która jest przykładną żona i matką. I Poetką? Mój boże, moja piękna ciotka, wzór cnotliwości i dobrego wychowania powiedziała mi na starość, pod koniec życia, że to gówno warte. Ale, ale, widzę, że w tym nowym roku już coś za dużo nabroiłem. Serdecznie przepraszam i pozdro. Dla pięknej Pani i dla pana Zygmunta też. PS. A swoją drogą, cóż to za anatomiczny blog. Niczym atlas różnych części ciała, który powinien być pod kluczem, żeby nie gorszyć dzieci. Zygmunt Jan Prusiński Cieniem Bernadety na rozstajach... _______________________________ | |
|
zygpru1948
|
2018.12.08; 03:56:41 |
|
Komentowany wiersz:
Ty chcesz mnie zabić tymi obrazami
|
|
| Nie, chyba nie, bo chcę być., Królem Erotyków ! | |
|
fajowojest
|
2018.12.07; 13:56:36 |
|
Komentowany wiersz:
Ty chcesz mnie zabić tymi obrazami
|
|
| autor | |
|
fajowojest
|
2018.12.07; 13:56:16 |
|
Komentowany wiersz:
Ty chcesz mnie zabić tymi obrazami
|
|
| Czy orócz erotyków sutor potrafi coś napisać ? Pozdrawiam | |
|
zygpru1948
|
2018.12.07; 03:46:29 |
|
Komentowany wiersz:
Ty chcesz mnie zabić tymi obrazami
|
|
| Bajeczna Margot Bene z Avinion - krytyk literacki i felietonistka, zawsze czeka na mój Erotyk ! https://scontent-waw1-1.xx.fbcdn.net/v/t1.0-9/46516510_2299174660155075_2540552359075905536_n.jpg?_nc_cat=108&_nc_ht=scontent-waw1-1.xx&oh=3fe64955e9c6e3955caa5a9306c14481&oe=5C6D8833 | |
[1][2][3][4][5][6][7][8][9][10][11][12][13][14][15][16][17][18][19][20][21][22][23][24][25][26][27][28][29][30][31][32][33][34][35][36][37][38][39][40][41][42][43][44][45][46][47][48][49][50][51][52][53][54][55][56][57][58][59][60][61][62][63][64][65][66][67][68][69][70][71][72][73][74][75][76][77][78][79][80][81][82][83][84][85][86][87][88][89][90][91][92][93][94][95][96][97][98][99][100][101][102][103][104][105][106][107][108][109][110][111][112][113][114][115][116][117][118][119][120][121][122][123][124][125][126][127][128][129][130][131][132][133][134][135][136][137][138][139][140][141][142][143][144][145][146][147][148][149][150][151][152][153][154][155][156][157][158][159][160][161][162][163][164][165][166][167][168][169][170][171][172][173][174][175][176][177][178][179][180][181][182][183][184][185][186][187][188][189][190][191][192][193][194][195][196][197][198][199][200][201][202][203][204][205][206][207][208][209][210][211][212][213][214][215][216][217][218][219][220][221][222][223][224][225][226][227][228][229][230][231][232][233][234][235][236][237][238][239][240][241][242][243][244][245][246][247][248][249][250][251][252][253][254][255][256][257][258][259][260][261][262][263][264][265][266][267][268][269][270][271][272][273][274][275][276][277][278][279][280][281][282][283][284][285][286][287][288][289][290][291][292][293][294][295][296][297][298][299][300][301]
| Wiersze na topie: |
|
1.
Oddech (30)
2. Książka (30) 3. Ściany (30) 4. Galaktyczny dom (30) 5. Obraz (30) |
| Autorzy na topie: |
|
1.
Zibby77 (420)
2. Klaudia (296)
3. darek407 (243)
4. Miłosz R (189)
5. Jojka (168)
|
|
więcej... |
|
W ciągu ostatnich 5 minut obecni byli (12): 231 volt, koralik98, Timur01, dybuk, antygonax.33, drzewo, razdwa, loop, czarnoksiążnik, pirx, monty gryzmoł, beti kurtyzana |
Webmaster: pszpiler@interia.pl
dedykuję Rodzicom