ciągnie od dna

ciągnie od dna miododajne dni odleciały jak pszczoły jest gorzko przez pamięć o tym co dobre niezgrabnie skubiesz świt ręką wprawioną by brać aż po przesyt a teraz ssie w każdym zakamarku pytające spojrzenia niedomkniętych oczu coraz mniej nazwisk w twoich kontaktach telefon milczy zaokienny chór przeniósł się pod inną klatkę jeszcze cię stać by się uśmiechnąć na widok psa jeszcze próbujesz przepychać ołów znad głowy ale ul pozostaje pusty i roi się wyłącznie po kilku głębszych woda pochłania topielca razem z haustem powietrza który zabrał na ostatnią drogę i drży jakiś czas później obojętnieje jak przechodnie

Napisz do autora « poprzedni ( 129 / 183) następny » Jojka dodany: 2021-09-11, 10:46:55 typ: inne wyświetleń (353) głosuj (165)

lucja.haluch	2021.09.12; 04:58:10
Kroplami prawdy się sączy...Plus+ Pozdrawiam serdecznie...

110101011	2021.09.11; 16:50:57
Tak, coraz to większa obojętność w społeczeństwie. Wiersz bardzo udany.

Jojka	2021.09.11; 13:50:43
Dziękuję za poczytanie i słówko pod wierszem :) Pozdro.

puszczyk	2021.09.11; 12:49:31
Witaj klonie pacyn strollowanych :))) Jak zwykle optymistyczny tekst. Niemniej dobry :)

nieprzysposobiona	2021.09.11; 12:23:42
"miododajne dni odleciały jak pszczoły jest gorzko przez pamięć o tym co dobre niezgrabnie skubiesz świt ręką wprawioną by brać aż po przesyt a teraz ssie w każdym zakamarku pytające spojrzenia niedomkniętych oczu coraz mniej nazwisk w twoich kontaktach telefon milczy zaokienny chór przeniósł się pod inną klatkę" poezja. pozdrawiam.

Katarzyna K.	2021.09.11; 12:14:20
jeszcze cię stać by się uśmiechnąć na widok psa jeszcze próbujesz przepychać ołów znad głowy ale ul pozostaje pusty i roi się wyłącznie po kilku głębszych wymowna fraza plus

Wojciech M	2021.09.11; 11:47:35
Niesamowicie prawdziwy wiersz, świetny Miłego dnia +