Chodziliśmy

Chodziliśmy Wzdłuż polnej skarpy z motykami na ramionach chodziliśmy na wykopki wśród skwaru porankowej aury. Tak często z malinowym sokiem co kusił po podniebieniu, by sięgnąć raz wtóry po babciną flaszkę. Z uśmiechami na dziecięcych twarzach i szeptem łąkowych maków co do fasonu chwili przyzywały. Z wzniesionymi dłońmi na pożegnanie maszyniście co wywoził w ukraińskie strony. Z pogwizdami na słomkach co płoszyły ptaki zagajnika. Szczęść Boże w odpoczynku, szydziliśmy z Józka co pasał krowy. Idąc ścieżyną nie dosięgliśmy kresu. Marzyliśmy powoli, czasu na to i na tamto myśleliśmy, że będzie. Tak było beztrosko, tak lekko i swojsko. W tak pięknych chwilach, w tak cudownych czasach. To przenigdy nie zgaśnie, to na amen utrwalone, bo to część naszego życia, bo to część naszej drogi.

Napisz do autora « poprzedni ( 77 / 85) następny » ktosik dodany: 2011-07-17, 13:43:03 typ: tęsknota wyświetleń (480) głosuj (7)

Donia51	2011.07.17; 21:54:39
Tak było beztrosko, tak lekko i swojsko. W tak pięknych chwilach, w tak cudownych czasach. To przenigdy nie zgaśnie, to na amen utrwalone, +)

666	2011.07.17; 18:03:43
sentyment poczułem do tego wiersza+++