|
Chociaż tyle mieć będę
Chociaż tyle mieć będę |
popatrz żniwiarka jesień
zimno ptaki uciekły
agonie widać w koronach
mnie raczej nie urzekły
palety barw pożegnanie
które w pąkach było
ostatni lot wirowanie
a żeby do ziemi i zgniło
ona przecież zabrała
dawną moją wiosnę
dziecięce lata nie tylko
tamte dni radosne
również nie oszczędziła
życia mego lato
dwie pory niestety przepadło
i mam podziękować za to
przepadnij zgiń i przepadnij
zostaw proszę w spokoju
chociaż tyle mieć będę
to co nie poszło do gnoju |
|
|
|
|
-->> Aby głosować lub komentować musisz się zalogować.
Nikola |
2020.11.22; 22:46:14 |
Smutkiem powiało...Pozdrawiam serdecznie:)+ |
roman |
2020.11.22; 19:32:46 |
Cóż zrobić, trzeba i tą jesień polubić+ |
Noami |
2020.11.22; 14:32:50 |
Dziś powiało smutkiem i żalem u Ciebie. Pozdrawiam serdecznie :)+ |
lucja.haluch |
2020.11.22; 12:33:34 |
Gabryś, wiersz przejmujący, ale jest zawsze szansa na lepsze teraz...Plus+
Pozdrawiam cieplutko, uśmiechnij się... |
wigor |
2020.11.22; 12:30:01 |
Gorycz i smutek to składniki wiersza. Głowa go góry. Ludzie przeżyli dwie wojny światowe, a pewno też takie myśli mieli. Pozdrawiam serdecznie ;-) + |
Anna z |
2020.11.22; 12:13:27 |
Świetny tekst,jesienno smutny+ |
JNaszko |
2020.11.22; 11:11:17 |
Taki smutek bije z wiersza
trochę ciepła ci życzę
Jurek |
Wojciech M |
2020.11.22; 10:46:45 |
Smutny późnojesienny wiersz
Pozdrawiam + |
Halinka |
2020.11.22; 10:38:26 |
Cóż, przemijanie. Dobry tekst |
|
|