Chmury nocne w twoich piersiach...

Chmury nocne w twoich piersiach... Zygmunt Jan Prusiński CHMURY NOCNE W TWOICH PIERSIACH... Motto: "Przyznaję, że lubię chodzić bez stanika. Zwłaszcza we własnym domu. Czy naprawdę jest w tym coś złego!? Czy nie można poczuć się swobodnie?" - Sylwia Żwirska Te szlaki w moich wierszach zawsze dotykają twoich piersi. Nawet nie wiesz że nazajutrz, rosną królewskie dęby. - Oswajam w rękach różowe sutki, jak baletnica ramionami tańczysz. Rozbudzony w białych lustrach, ballady o piersiach piszę. Napiszę jutro i bluesa - a w nim słowa płomienne... Pocałunkami się otaczam, jak jarzębina owocami. 18.9.2011 - Ustka Niedziela 12:48 Wiersz z książki "Kobieta białych luster"

Napisz do autora « poprzedni ( 2445 / 2716) następny » zygpru1948 dodany: 2022-10-14, 02:32:44 typ: przyroda wyświetleń (178) głosuj (60)

zygpru1948

2022.10.14; 02:34:22

Karol Zieliński (Recenzja o książce pt. Kobieta białych luster) To samo jest z poezją Prusińskiego. Jest towarem konsumpcyjnym! Konsumpcyjnym w tym sensie, że gdy ją spożyjemy, w przekonaniu, że obcujemy z kulturą i człowieczeństwem z wyższej półki, to sami jesteśmy z wyższej półki i łatwiej możemy kłamać, że to nie my wypuściliśmy gówna z naszego przydomowego szamba do osiedlowego strumienia. Wypuściliśmy gówna z naszego szamba, ale obcując z wyrafinowaną poezją Zygmunta Jana Prusińskiego jesteśmy w pełni człowieczeństwa, napompowani frazesami o człowieczeństwie, bo przecież te wiersze nas tłumaczą i nobilitują. Gdybyśmy byli pospolitymi świniami, to byśmy się nie zachwycali tą poezją! Ale my ją kochamy i rozumiemy! Więc jesteśmy w pełni ludźmi godnymi szacunku! Brrr! Jesteśmy więc kulturalnymi i subtelnymi ludźmi! Poeta Prusiński dla nas pisze i to zaświadcza! Jest świadkiem naszego człowieczeństwa! Jest naszym ojcem chrzestnym! Naszego kurewstwa! Tak mówią ci, co szukają w uczestnictwie w tzw. kulturze, usprawiedliwiania dla swego zezwierzęcenia! Tzw. "kultura" zawsze była alibi dla kłamstwa, zbrodni, wyzysku, złodziejstwa i podłości. Wychodzi więc na to, że Prusiński, będąc poetą i twórcą kultury jest zarazem alfonsem tego burdelu. - Czy nie lepiej i uczciwiej robią ci, co wierszy nie piszą i odwracają się od tego społeczeństwa z pogardliwym milczeniem? Pozdrawiam poetę i proszę, tylko spokojnie! To można przeżyć i nie zwariować tylko na spokojnie! To jest tylko zimna analiza osobnika pozbytego złudzeń. Kraków. Wrzesień 2011