Cela numer dwieście sześć

Cela numer dwieście sześć   Do celi numer dwieście sześć ksiądz z eucharystią wchodzi a więzień z łóżka zrywa się Bóg mnie już nie obchodzi Ja Boga wcale nie chcę znać zabierzcie Go z tej celi bo cóż mi może dzisiaj dać gdy wszystko z Nim mnie dzieli A skoro ujrzał więzień świt jutrzenki blask na niebie to poczuł skruchę poczuł żal i pustkę wokół siebie O Boże musisz gdzieś tam być ja ślepy dotąd byłem bo góry lasy zieleń drzew chyba nie ja stworzyłem Wtem drzwi otwarły celi się on upadł na kolana przebacz mi Boże proszę Cię bo dusza ma zbryzgana

Napisz do autora « poprzedni ( 590 / 994) następny » joanna53 dodany: 2020-04-15, 17:30:17 typ: wiara wyświetleń (171) głosuj (4)

Super-Tango	2020.04.17; 16:36:37
'Ten, który wierzy, nie potrzebuje wyjaśnienia. Temu, kto nie wierzy, wyjaśnić się nie da'+) Pozdrawiam serdecznie

niteczka	2020.04.15; 22:24:54
czasem odwracamy się, a po czasie nawracamy... pozdrawiam nadmorsko:)

adambielicz	2020.04.15; 21:33:24
-absolut się na nas nigdy nie zamknie , taka jego struktura.To my się na niego zamykamy(

zenobia888	2020.04.15; 19:15:19
Nie każdy jest idealny ale każdy może znaleźć w sobie wiarę Pozdrawiam +

Wojciech M	2020.04.15; 18:44:49
Dajesz iskrę nadziei nawet tym z gruntu złym +